k lag iet moderne zicht meer spoorwegen eeuw. Ook tder het werk t eveneens t die van nu. en) Helder- er 1865 offi- nen, was •ovincie kwart eeuw ste treinver- en Haarlem notieven en tussen de mogelijk lar en vertrok- ;t noorden :n paard', jd werd t een deel van olland uit Enige jaren in Alkmaar at stand. Ise -Holland, ende wijze ange staat n hadden, schijnwer- lag- en mschoots die zich 'oelden met rbedrijf. :ven uitga- rokene van r te geven. rerweg 'bij het ïwe werkne- ijkte bewe- éér een ande- in de meeste gevallen hun jaren uitdienen.' Het was dan ook niet zo moeilijk mensen te vin den die in welke functie dan ook tiental len jaren hadden gewerkt aan de spoorlijn Den Helder - Alkmaar. In Schagen zijn we tenslotte terechtgekomen bij het echtpaar Dekker-Stokman dat in het verzorgings tehuis voor bejaarden 'Maria Boodschap' aan de Molenstraat woont. Vader Willem is achttien jaar gemeenteraadslid in Schagen geweest en was lange tijd ook penningmeester van de Statenkring Den Helder van de Katholieke Volkspartij. Bijna 37 jaren van zijn werkzame leven heeft hij versleten als rangeerder bij het spoorwegstation te Schagen en zijn vrouw was 3 2 jaar lang overwegwach- teres. Dat was een combinatie die vroe ger veel voorkwam. Vader wegwerker of rangeerder, moeder overwegwachteres. De moeders deden het niet altijd even blij, dat spreekt haast vanzelf. Onder alle weersomstandigheden (zomer- en win terdag, soms met een striemende wind en harde regen of veel sneeuw of ijzel) moesten ze paraat zijn, het was voor dag en dauw opstaan en vrije tijd bestond nauwelijks. Maar moeders werk was een aardige aanvulling op het gezinsinko men en daar ging het in hoofdzaak om. Moeder Dekker kon er over meepraten. Ze herinnerde zich veel zaken uit het ver leden die treffend illustreren hoe ze als overwegwachteres moest ploeteren. "Ik kan u vertellen ik had een drukke overmeg, ivaar ik 's morgens vroeg begon en dan de hele dag kon brijven staan. Niet alleen de diensttreinen gingen langs, er iverd ook veel gerangeerd. Als het een strenge ivinter ivas, zoals bij voorbeeld in 1928, moestjesmorgensextra vroeg uit de verenDoor de sneeuiv maden en dan de bomen sneeuivvrij maken. Dan stond je de hele dag te kleumen op de volle ivind. M'n cape is me! eens stijf bevroren gemeest. Om in die koude overeind te blijven, stond ik vaak te breien en te zingen. De mensen von den dat mei vreemd,maar ik had er lak aan. Tenslotte had ik een verantmoordelijke junctie en het mas in het belang van ieder een dat ikjit en bij de mekker bleef". Je was er verantwoordelijk voor Moeder Dekker weer: "Je moest je oren en ogen altijd goed open hebben. Ik ben eens een tijdje ziekgemeest en toen kwam. er natuurlijk een plaatsvervanger. Nou, die deed op een onge legen moment de bomen open en het resultaat mas dat er dertien schapen merden overreden en bij mijn overgang de dood vonden. Morsdood. Ik heb gerust mei eens mat ajgemopperd op die overmeg. Het mas me soms wel mat teveel, maar toch bleef m'n hart er steeds meer opnieum naar uitgaan. Als m'n man een vrije dag had, nam hij het merk aan de overmeg mei eens van me over. Maartoch maakte me dat onrustig. Niet dat ikgeen vertroumen in Willem had, zeer zeker mei. Maar het mas tenslotte mijn over meg en ik kende de dienstregeling uit m'n hoofd en er maren voor mij naumelijks of geen ver rassingen bij het bedienen van de bomen. Bij de bomen bij de Hoep mas ik de verantmoor delijke, zo heb ik het ook al die tijd gevoeld". In 1865 werd de spoorwegverbinding (Den) Helder - Alkmaar officieel in gebruik genomen. SCXAHEM.' 13

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kakelepost - Schagen | 2005 | | pagina 14