k lag
iet moderne
zicht meer
spoorwegen
eeuw. Ook
tder het werk
t eveneens
t die van nu.
en) Helder-
er 1865 offi-
nen, was
•ovincie
kwart eeuw
ste treinver-
en Haarlem
notieven en
tussen de
mogelijk
lar en vertrok-
;t noorden
:n paard',
jd werd
t een deel van
olland uit
Enige jaren
in Alkmaar
at stand.
Ise
-Holland,
ende wijze
ange staat
n hadden,
schijnwer-
lag- en
mschoots
die zich
'oelden met
rbedrijf.
:ven uitga-
rokene van
r te geven.
rerweg
'bij het
ïwe werkne-
ijkte bewe-
éér een ande-
in de meeste
gevallen hun jaren uitdienen.' Het was
dan ook niet zo moeilijk mensen te vin
den die in welke functie dan ook tiental
len jaren hadden gewerkt aan de spoorlijn
Den Helder - Alkmaar. In Schagen zijn we
tenslotte terechtgekomen bij het echtpaar
Dekker-Stokman dat in het verzorgings
tehuis voor bejaarden 'Maria Boodschap'
aan de Molenstraat woont. Vader Willem
is achttien jaar gemeenteraadslid in
Schagen geweest en was lange tijd ook
penningmeester van de Statenkring Den
Helder van de Katholieke Volkspartij.
Bijna 37 jaren van zijn werkzame leven
heeft hij versleten als rangeerder bij
het spoorwegstation te Schagen en zijn
vrouw was 3 2 jaar lang overwegwach-
teres. Dat was een combinatie die vroe
ger veel voorkwam. Vader wegwerker of
rangeerder, moeder overwegwachteres.
De moeders deden het niet altijd even
blij, dat spreekt haast vanzelf. Onder alle
weersomstandigheden (zomer- en win
terdag, soms met een striemende wind
en harde regen of veel sneeuw of ijzel)
moesten ze paraat zijn, het was voor dag
en dauw opstaan en vrije tijd bestond
nauwelijks. Maar moeders werk was een
aardige aanvulling op het gezinsinko
men en daar ging het in hoofdzaak om.
Moeder Dekker kon er over meepraten.
Ze herinnerde zich veel zaken uit het ver
leden die treffend illustreren hoe ze als
overwegwachteres moest ploeteren. "Ik
kan u vertellen ik had een drukke overmeg, ivaar
ik 's morgens vroeg begon en dan de hele dag
kon brijven staan. Niet alleen de diensttreinen
gingen langs, er iverd ook veel gerangeerd.
Als het een strenge ivinter ivas, zoals bij
voorbeeld in 1928, moestjesmorgensextra
vroeg uit de verenDoor de sneeuiv maden en
dan de bomen sneeuivvrij maken. Dan stond
je de hele dag te kleumen op de volle ivind.
M'n cape is me! eens stijf bevroren gemeest.
Om in die koude overeind te blijven, stond ik
vaak te breien en te zingen. De mensen von
den dat mei vreemd,maar ik had er lak aan.
Tenslotte had ik een verantmoordelijke
junctie en het mas in het belang van ieder
een dat ikjit en bij de mekker bleef".
Je was er verantwoordelijk voor
Moeder Dekker weer: "Je moest je oren en
ogen altijd goed open hebben. Ik ben eens een
tijdje ziekgemeest en toen kwam. er natuurlijk
een plaatsvervanger. Nou, die deed op een onge
legen moment de bomen open en het resultaat
mas dat er dertien schapen merden overreden en
bij mijn overgang de dood vonden. Morsdood.
Ik heb gerust mei eens mat ajgemopperd op die
overmeg. Het mas me soms wel mat teveel, maar
toch bleef m'n hart er steeds meer opnieum naar
uitgaan. Als m'n man een vrije dag had, nam
hij het merk aan de overmeg mei eens van me
over. Maartoch maakte me dat onrustig. Niet
dat ikgeen vertroumen in Willem had, zeer
zeker mei. Maar het mas tenslotte mijn over
meg en ik kende de dienstregeling uit m'n hoofd
en er maren voor mij naumelijks of geen ver
rassingen bij het bedienen van de bomen. Bij
de bomen bij de Hoep mas ik de verantmoor
delijke, zo heb ik het ook al die tijd gevoeld".
In 1865 werd
de spoorwegverbinding
(Den) Helder - Alkmaar
officieel in gebruik
genomen.
SCXAHEM.'
13