De 'laatste' auto
van veearts Hakkesteegt
Jaap Smit
Op 16 februari 1940 kwam ik in dienst van de Firma Blaauboer Et Kossen als
opvolger van de sympathieke Jansje Stuij. Zij zou trouwen in mei met de heer
Rakhorst, ontvanger der registratie in de Landbouwstraat 1 (totvoorkort
notariskantoor) en was bezig hun woning in te richten in de Cornelis Bokstraat.
Toen kwam de rampspoed van de oorlog.
De heer Rakhorst werd als reserve- offi
cier alsnog opgeroepen en sneuvelde in
de strijd om de Grebbeberg. Jansje heeft
dit verlies moedig gedragen. Meer over
deze droevige geschiedenis kunt u lezen
in het artikel "Schagenaar gesneuveld op
de Grebbeberg" door N.J. Grooff in De
Kakelepost van april 1990; jrg. 5 nr. 2,
pig, met foto.
De heer Blaauboer verkocht aardig wat
Fordjes en die auto's moesten altijd
gehaald worden van de Fordfabriek in
Amsterdam. Ben Brugemann en ik deden
dat meestal, eerst met de trein naar de
Hembrug, daar met de pont over het
Noordzeekanaal en verder een stukje
lopen naar de Fordfabriek. In de fabriek
werden de auto's samengesteld uit
onderdelen, die uit Amerika, Duitsland
en Frankrijk werden aangevoerd, gespo
ten in de gewenste kleur en afgeleverd.
Dat afhalen was meestal mooi werk.
Kort na het begin van de oorlog (10 -15
mei 1940) veranderde alles, de
Fordfabriek kreeg geen onderdelen meer
en werd ingeschakeld in de Duitse oor
logsindustrie.
De directie wist nog voor elkaar te krijgen
dat alle dealers nog 1 auto konden afne
men. Zo kreeg Blaauboer als laatste auto
een Ford Taunus. Ik haalde de auto af,
betaalde de prijs, ƒ1800.-, aan kassier
mijnheer Zonneveld en bracht de auto
thuis in Schagen. Daar ontdekten we dat
er geen reservewiel bij de auto was.
Blaauboer belde boos daarover op en
vond datje toch geen auto zonder reser
vewiel kon verkopen. Zo kon hij deze
auto niet accepteren!
Het antwoord was laconiek: er is geen
reservewiel meer, U heeft de laatste auto
gehad en mag hem gerust teruggeven.
Dat gebeurde natuurlijk niet en
Leeuwenkamp, de chefmonteur die alles
kon, wist nog wel een reservewiel in
elkaar te zetten.
We waren benieuwd waar deze auto naar
toe zou gaan, maar een trouwe klant -
veearts Hakkesteegt - was er als de kip
pen bij om hem aan te schaffen. Hij heeft
lange tijd plezier van de Ford Taunus
gehad, totdat grote benzineschaarste
hem dwong met een motorfiets te gaan
rijden.
