ldus kwamen
h buiten de
met doden,
ik binnen de
ar geen
ter in de
ndelijkook
graven, zodat
de muren
n de muren
letreft
le Romeinse
n en doden,
>egraven in
\ffika.
ivan het
ise Rijk en de
relieken
iren de
ntmen
et ontwaken
immerde.
begraven in
nkelijkwas
;en het
n kerken
aan
ce leken. Pas
deel
egraven
ntra-
;ebruik van
egen te gaan,
jkuitte
k verschafte
lijke) teveel
Het herhaaldelijk verbieden van de 6de
tot de 17de eeuw van het begraven of het
nauwkeurig omschrijven van wie wel
begraven mocht worden, duidt erop dat
er met deze verboden de hand gelicht
werd. De doden werden liggend op een
baar of in een kist naar de begraafplaats
gedragen, maar in de vroege middel
eeuwen zonder kist begraven. Later
werden de doden begraven met kist en al.
Weer later kwamen ook stenen
sarcofagen in gebruik, aanvankelijk wer
den deze sarcofagen mee begraven maar
uiteindelijk werden ze in het zicht bijgezet.
De meest begeerde laatste rustplaats was
in de buurt van het altaar, maar dat was
slechts voor enkelen weggelegd want
dodenbezorging werd een bron van in
komsten, hoe dichter bij het altaar hoe
duurder, buiten de kerk was het begraven
het goedkoopst. De doden werden begra
ven aan de zuid en oostzijde van de kerk,
want de noordzijde van de kerk was de
schaduwkant, de kant van de demonen.
Geëxcommuniceerden en terechtgestel-
den van wie het lijk niet opgeëist werden
troffen een ander lot, zij werden niet
begraven, hooguit werden zij door een
hoop stenen bedekt".
Lijken van gehangenen liet men soms
maanden hangen. In principe vond de
kerk het geen probleem als moordenaars
in gewijde grond begraven werden,
immers God straft niet tweemaal, de
moordenaar had met zijn dood geboet.
De 'gewone' Middeleeuwers dachten
daar toch anders over, zodat de moorde
naars als zij al begraven werden dat niet
in gewijde grond gebeurde. Bij de ingang
van een begraafplaats trof men vaak een
rooster aan, dit ter voorkoming dat de vrij
rondlopende varkens op de begraafplaats
zouden komen, maar ook om de duivel
met zijn bokkenpoten te weren.
In Schagen werden
de doden eeuwenlang
begraven in en rond
de kerk.
Aquarel Cornelis Bok.
Zo uias de zoon van keizer
Frederik II geëxcommuni
ceerd en toen hij in 1266
sneuvelde, mocht hij niet
begraven morden. Zijn
soldaten bedekten zijn lijk
meteen hoopstenen.
Paus Clemens uias dit niet
genoeg en liet het lijk tveg
halen en zonder enige
bedekking aan uieeren
uund blootgesteld het veld
neerleggen.
VOUI
11
