De 'gewone' man
werd naast de kerk
begraven op
het kerkplateau.
Skelet gevonden bij
de opgravingen in
1999.
Ton Veldman
Merouin^en:
Frankisch uorstenhuis
eind $deeeuw,
midden 8ste eeuu;
Lex Salica:
de vroegste tekst van
oud Germaans volks
recht in onzuiver
Latijn.
Hierin zijn ook elemen
ten van Romeins recht
te vinden.
In Rome schreef
de 'WetderTivaajf
Tafelen' het volgende
voor: "Geen enkel
dode mag begraven
noch verbrand uiorden
binnen de stad".
Het is alweer enige tijd geleden dat er
opschudding ontstond omdat er achter
het slot van Schagen skeletten opge
graven werden. Nog meer commotie was
ontstaan toen er bij het opnieuw
bestraten van het plein rond de her
vormde kerk ook skeletten opgegraven
werden. Maar de meeste opwinding
ontstond toen daar een geraamte
gevonden werd dat nogal raar in het graf
lag. En dan ook nog op zo'n ongunstige
plaats!
Hier klopte iets niet, sterker nog, het
riekte naar de misdaad. Dit was allemaal
zo raar dat de fantasie de overhand kreeg
en het skelet gedegradeerd werd tot dat
van een moordenaar.
De 'moordenaar' werd dus bij de kerk
gevonden, maar het is in Nederland niet
meer gebruikelijk dat er in de bebouwde
kom ofin een kerk begraven wordt.
R.J.M. van de Pol heeft in de Kakelepost
van Juni 2001 beschreven hoe de
gemeente Schagen, net als de andere
gemeentes in Nederland in de 19de eeuw,
er aan geloven moest dat daar niet meer
begraven mocht worden.
Hoe is het gebruik van het begraven in en
rond een de kerk ontstaan?
Om hier antwoord op te vinden moeten
we terug in de tijd tot de vroegchristelijke
gemeenschap en eigenlijk tot voor de tijd
van die gemeenschap, namelijk die van
de Romeinse samenleving. Want hoe was
het gebruik van begraven in onze regio
na de ineenstorting van het Romeinse
rijk? Van wat nu Nederland is, kwam het
oosten onder invloed van de Saksen, het
zuiden onder dat van de Franken, terwijl
de kuststrook onder invloed van de
Friezen bleef. Ten tijde van de
Merovingen' was het gebruikelijk om op
oude, heidense, begraafplaatsen (graf
heuvels, urnenvelden of Romeinse
dodensteden) de doden in oost-west in
rijen te begraven. In de 'Lex Salica"werd
o.a. bepaald dat 1 persoon per graf
