18
veranderd moest worden enz. enz. Wij hadden het zo graag voor de winter
klaar gehad, maar helaas. Toen op 23 september de tijding kwam dat zr.
Hiltrudia verplaatst zou worden en moeder haar naar Haarlem zou brengen,
schreef de waarde overste dat moeder zelf maar naar de bisschop moest gaan
om alles te bespreken. Maar moeder moest het aan de pastoor zeggen. En zo
stapte moeder gewapend met de brief naar de pastoor. Dat gaf de doorslag en
meteen haalde zijn eerwaarde de tekening van zijn kamer, die daar al een
halfjaar lag. Nu rustte moeder niet voordat zij aan de gang waren. Dekker en
Gielens werden het eerst aangesproken, en moeder zei maar steeds:
"Maandag moet hier werkvolk zijn". Maar Dekker en Gielens waren nog bij
anderen aan het werk, dus werd het een week later, maandag 4 oktober.
Maar in die week daarvoor werd de tekening nog eens nagezien en vonden
wij één wc tekort voor 17 mannen. Er werd besloten er nog een bij te maken
door een stukje af te nemen van het schuurtje naast het lijkenhuis. Er
kwamen nu een kast, en aanrecht met kastjes er onder, twee wc's en een
waterplaats. Op 19 november was alles klaar. Het is een keurig keukentje,
drie lichtkokers zijn er in, met een mooie granietvloer. De muren zijn met
groen spuitwerk met een zwart randje opgesierd.
De gangen worden opgeknapt
Ook was het nog steeds het plan dat de gangen een beurt zouden krijgen,
omreden dat alles vaal groen van kleur was en er hier en daar stukken af
waren. Op de morgen van 13 oktober '48 kwamen er op last van mijnheer
Overtoom werklieden van Alkmaar om de muren eerst flink af te bikken en
daarna een ander kleur te geven. Dus op genoemde morgen begonnen vijf
stevige sterke mannen bij de bovenste trap van de spreekkamergang met
geweld te kloppen en te bikken dat horen en zien verging. Wij haastten ons
om alle matten en schilderijen weg te nemen voor het stof. Die werklui
werkten hard alle dagen. Wel waren we blij dat het puin de deur uit kon en
daarmee het ergste stof van kalk en stenen. Daarna begonnen zij de muren te
besmeren met cement, dat alweer een ander aanzien gaf. Het stuk van de
gang bij onze slaapzaal had nog een houten vloer met een erg versleten
loper. Daar liet moeder ook een granieten vloer maken, hetgeen een grote
verbetering is. Alsook kwam er een nieuwe vloer waar de mannen wc's
gestaan hadden. Dit wordt nu een mooi geheel met mooie glasruiten evenals
boven (glas in lood). Wij waren al nieuwsgierig hoe de gangen verder
zouden afgemaakt worden, want er stond een groot reclamebord waarop
stond: "Hier wordt gefabriceerd beton-email door de firma Collanto uit
Alkmaar". Eerst werd nog de broodkamer onderhanden genomen door
dezelfde firma. De muren met groen spuitwerk, de bovenmuren gesausd en
de vloer belegd met 'houtgraniet?' Dat was ook mooi en duurzaam! Eerst
werden ook in alle gangen de bovenmuren en plafonds gesausd in een crème
kleur. Daarna werden de ondermuren keurig afgewerkt en afgezet met een
smal randje, overal hetzelfde lichtgeel. Door zr. Lamberte en Van Schaik
(kostheer) werden alle deuren ook lichtgeel geverfd, dus iedere
binnenkomende zegt: "Dat is hier erg opgeknapt en heeft een ander aanzien
gekregen". En zo waren de gangen 10 december '48 voltooid. Hulde aan
onze moeder Sigfrida die zo'n groot werk durfde ondernemen, waar reeds
velen niet aan wilden beginnen, 't Is wel met kruisjes en tegenwerking
gepaard gegaan, maar de Lieve Heer zegende haar en haar arbeid. Ook was
het een grote verbetering dat de deuren verzet zijn, en dus de kloostertrap en
wc in het "slot" zijn, zoals onze algemene overste het graag had. Daarna
waren de trappen aan de beurt, maar dit ging met enige vertraging omdat wij
de koperen banden nog niet konden krijgen. Enigen, die dachten er kijk op te
hebben zeiden: "Daar hoefje niet op te wachten, want die krijg je voorlopig
nog niet". Maar de heer Pot uit Alkmaar wist 'n Duitse firma op de kop te
tikken en ja hoor, de 29e december kwamen ze! En zo zijn ze toen dadelijk
De Kakelepost, februari 2000
