veroordeelden werden 's morgens vroeg uit de cel gehaald en naar de
fusilladeplaats gebracht, maar zo langzamerhand raakte alles van streek.
Maar toen hij in een andere afdeling werd opgesloten onder redelijke
behandeling begon hij te begrijpen dat er bijzondere krachten aan het werk
waren. Weldra zouden hij en Jaap Tiel dit tot hun onuitsprekelijke
opluchting merken. Broersma en Tiel zouden korte tijd hierna zijn
vrijgelaten als er niet een aanslag was gepleegd. Hierdoor kon Kuiper alleen
besluiten tot tewerkstelling in Duitsland. Zij zijn naar het Roergebied
gebracht, hebben daar korte tijd gewerkt en keerden na hevige
bombardementen te voet naar huis terug.
Inderdaad een zeer bijzondere ontwikkeling en een ieder zal zich kunnen
voorstellen hoe Broersma en Tiel zich gevoeld moeten hebben toen bleek dat
ze zouden blijven leven. In het groene boekje over de Stoottroep staat dan
ook terecht: De kwartiergevers Broersma en hel kwamen als door een
wonder vrij.
Bij de begrafenis van de heer C. Blaauboer in 1950 besloot schoonzoon C.
Broersma zijn grafrede dan ook met driemaal zeer nadrukkelijk te herhalen:
'Ik dank U Vader'zeer ontroerend!
Later in 1945 deed Maarten Kuiper bij de rechtzitting in Haarlem nog een
beroep op de heer C. Blaauboer en moesten Broersma en Tiel op de zitting
nog voor hem getuigen. Evenwel waren er zoveel misdaden door hem
gepleegd dat hij door de rechter ter dood veroordeeld werd. Het vonnis is
ook voltrokken.
P.S. Ook Commandant J. Polderman heeft alles in het werk gesteld om de
gevangenen te bevrijden. Direct de volgende dag al mobiliseerde hij zijn
manschappen. De gevangenen waren echter reeds 's morgens 6 febr. in een
vrachtauto onder escorte langs het Noord-Hollands kanaal van Den Helder
naar Amsterdam overgebracht. De Commandant is toen onmiddellijk per
fiets naar Amsterdam gegaan om te trachten zijn mannen met behulp van de
illegaliteit aldaar uit de gevangenis te bevrijden. Gezien de eerder mislukte
overval op de gevangenis Weteringschans was dit onmogelijk.
De gevangenis is afgebroken, op een plein aan de Weteringschans staat een
gedenksteen.
6
De Kakelepost, december 1999
