Al was ons klooster ledig van het gespuis der moffen,
niemand waagde het zich daar in te treden want de doodstraf
stond er op! Maar na de ontploffingen waagde er zich een
zuster aan om er toch eens even buitenom rond te gaan om
eens de verwoesting der ruiten te inspecteren en ook uit
nieuwsgierigheid om te weten hoe het er binnen wel uitzag.
Nu wat ik er van zag viel dat erg mee. Natuurlijk alleen
bleef het bij de vrouwenzaal en de keuken, want, er mocht
er nog eens een in achtergebleven zijn. Ook de fruitbomen
die we in de tuin hadden waren ons eigendom, als we er
maar bijtijds bij waren, want anders...
Terug in het Liefdegesticht
Maar mijnheer deken oordeelde dat ons huis nu lang genoeg
ledig stond en stapte naar het gemeentehuis om ons huis vrij
te krijgen en dat gelukte! Met vreugde kwam Zijn
Eerwaarde ons die blijde boodschap brengen. "Dank Jezus
dank" In de oktobermaand: "Dank moeder Maria", waren de
verzuchtingen door ons allen geslaakt.
De vrede was er nog niet en de soldaten waren nog de
heersers van ons land en met huivering namen we ons
klooster in 't bezit. Heel voorzichtig werd alles nagegaan,
de kasten geopend, nog bang voor griezelige vondsten, maar
dat viel erg mee. Ons huis was bewoond door Hollands
werkvolk en naar men ons zo vertelde werd de hand er wel
aangehouden, zodat het niet zo erg vervuild was. Ook de beschadiging is
waarlijk meegevallen. Al spoedig kwam de schilder om alle ruiten te maken,
de timmerman en metselaar hadden ook nog vele karweitjes,
vooral de timmerman. De sloten waren op verschillende
plaatsen maar omgeruild of meegenomen, de slaapzaal van de
mannen was lazaret voor besmettelijke zieken en tevens
apotheek van de dokter. Alle schotten van de celletjes waren
er uitgebroken en dienden voor pakkisten en brandhout voor
de kachel van de fuhrer, daar de verwarming hem niet heet
genoeg was!
In de kleine spreekkamer was een loket aangebracht. De deur
was er uit gehaald en van de schotten van de slaapzaal maar
een loket gemaakt aan de ingang der deur (hoofddeur). Als
men de wacht moest spreken stapte men vrij de hoofddeur
binnen en dan ging dat loket open zodat men dan door een
oude mof werd tewoord gestaan. Tweemaal is moeder daar
geweest om iets te vragen.
Onze wasmachien was in het washuis gebleven en daar we
telkens zagen hoe ze alles mee namen en dus ook bang waren
dat ze die machien mee zouden nemen stapte moeder er
dapper naar toe en kreeg toestemming om het weg te mogen
halen ofschoon de schakelaar en het stopcontact er reeds
uitgesloopt was door hun.
Kort daarop deden we weer een onaangename ontdekking. In
ons tuinhuis, dat nog vrij was bij ons klooster en dus door ons
bij gebrek aan bergplaats werd gebruikt om er enkele
ledikanten en beddengoed van onze mannen te bergen, was
ingebroken en de gasten hadden zich van dekens en spreien
enz. bediend. Maar er waren geen bewijzen wie het gedaan
had, doch daar het wemelde van ongedierte en in ons klooster bovenal de vlo
er geweldig bot vierden zo hingen er 's morgens hier en daar een deken uit
het raam of aan de lijn.
De baby bleef ongedeers
De glaszetter had dagen werk
16
De Kakelepost, oktober 1999
