12
Intussen was ik naar het stationsgebouw gegaan en trof daar Jo van der
Veen. Samen met hem ging ik het terrein op met een brancard om gewonden °P ^et stationsemplacement van
op te halen uit de personentrein. We waren evenwel de draagbaar spoedig Schagen ontstond een enorme
kwijt aan een stel Duitsers die hem bruut afpakten. Even later kwamen ze chaos.
terug met een dode soldaat erop.
Kort hierna werd iedereen gewaarschuwd: 'Zoek dekking, want er dreigt een
hevige ontploffing'. Ik zocht met vele anderen dekking achter de dikke
muren van het oude stationsgebouw. De explosie liet niet lang op zich
wachten. Een geweldige klap en een hele munitiewagon vloog de lucht in.
Het schieten was al geruime tijd opgehouden dus had het vuur de munitie
bereikt. Men was bezig geweest met het loskoppelen van de wagons en had
het gevaar tijdig ontdekt!
De brokken van de wagon vlogen over het stationsgebouw heen, de huizen
aan de stationsweg werden zwaar beschadigd. In de Roosstraat verbrandde
een pakhuis (waar later het Ford-home kwam), een wiel kwam bij de Markt
terecht en waar de wagon had gestaan was nu een diep gat.
Later op de dag kwam er af en toe een Engels vliegtuig over om eens te
kijken hoe de zaak erbij stond en om foto's te maken. Dan waren de
Schagenaars weer behoorlijk angstig en kozen het hazenpad.
De treineen reden niet meer. Dat kwam goed uit want 5 dagen later werd na
de luchtlandingen bij Arnhem de spoorwegstaking afgekondigd. Ik moest
toen op de fiets met surrogaatbanden van Breezand naar Schagen maar
omdat ik in die tijd niet zoveel meer bij Blaauboer Kossen was dat geen
bezwaar. Ik woonde toen in Breezand maar ben 4 maanden in huis geweest
bij Adr. Ligthart te Schagerbrug die me gastvrij heeft opgevangen.
De Kakelepost, oktober 1999