Eind 1943 liep de heer Oudshoorn een tropenzweer op aan zijn been en
mocht naar het herstellingsoord in kamp Tjoenkai. Hier waren artsen en
werden de gevangenen medisch verzorgd zij hoefden er niet te werken.
Tegen het einde van de oorlog werd hij overgebracht naar het kamp Nakon
Paton, een verzamelkamp voor overgebleven krijgsgevangenen. Daar zag hij
najaren van ontbering zijn vader terug. Het was toen 1944.
Vanuit Nakon Paton werd hij alsnog overgebracht naar Bangkok. Eerst werte
hij in de haven, later op het vliegveld. Hier moesten bunkers gebouwd
worden voor de Japanners. Het betonvlechten was zwaar werk dat met de
hand werd gedaan. Om de zaak te saboteren gooide de gevangenen soms
zout door het cement waardoor er op den duur grote gaten in het beton
zouden vallen. Toen hij later nog eens terug kwam op deze plaats kon hij
constateren dat het gewerkt had. De bunkers die er nog stonden vertoonden
inderdaad grote gaten!
Hier maakt hij de bevrijding mee. Er was echter geen kleding of transport.
Hij moest daarom in Bangkok blijven tot hij met hulp van een bevriende
relatie op 14 mei 1946 met een vliegtuig naar Batavia kon vertrekken. Daar
is hij gedemobiliseerd en als burger tot 1955 in Indië, dat inmiddels
Indonesië was geworden, gebleven.
In Nederland kreeg hij werk bij Philips en ging in Eindhoven wonen waar
hij, nu inmiddels 80 jaar oud, nog woont.
Tot slot kan gesteld worden dat de opvang van mensen als de familie
Oudshoorn, eerst in Indië en later in Nederland, schrikbarend slecht is
geweest. De Nederlandse regering heeft hier duidelijk een steek laten vallen
en het gekissebis over de pensioenen van militairen die in japanse
krijgsgevangenschap hebben gezeten is ronduit stuitend. Ook het bezoek van
de Japanse keizer aan Nederland in de jaren 70 is hard aangekomen bij de
mensen die de verschrikkingen van de Japanse kampen aan den lijve hebben
ondervonden! Laten we hopen dat de verhalen als deze ervoor zorgen dat
ervaringen zoals deze nooit meer zullen voorkomen!!
Mijn gedachten waren, bij U in de dagen, bat gij Uw held
haftige strijd streed tegen een overmaohtigen vijand en 'nebben
"J gevolgd in Uw hitter lot van krijgsgevangenschap, lat iaarop
ia aangebroken- S paar came erichter. bereikt er. ..ij, om-rent vat
een verdragen schermende vijand met sijn krijgsgevangenen deel-
Nu ik alles weet, wat gij te doorstaan hebt gehad en hoe
gij het doorstaan hebt, vervult mi trots over üw houding, die
de beste tradities van onze weermacht waardig is geweest, ja,
daaraan nieuwe tradities heeft toegevoegd loor 'Jw moed "Jw vol
harding en Uw trouw.
In weemoedige herinnering aan hen, die het offer var. hun
s-GravenhageBI November 1945
Aan de oud-krijgsgevangenen.
Het is mij een groote vreugde na eerder pogen thans ie ge
legenheid te hebben, U een bewijs van mijn medeleven te .<unner.
Deze brief was de enige
reactie van de regering op
de lange jaren van lijden
doorgebracht in Japanse
gevangenschap.
9
