Bronnen
Literatuur
dan er verwoest waren. Mensen die in hun oude wijk geen nieuwe
woning kregen werden zo goed en zo kwaad als dat ging —er was immers
een groot tekort aan woningen— elders in de gemeente gehuisvest.
De wederopbouw van Schagen kostte een lieve cent. Voor de herbouw
van de woningen werd een onteigeningsplan opgesteld, waarbij in totaal
6803 m2 grond werd onteigend. De uitgaven werden begroot op ƒ25120,
de inkomsten op ƒ17645. Voor het tekort van 7445 werd een beroep op
het rijk gedaan. Het rijk weigerde echter de hierin begrepen kosten voor
de aankoop van het gesloopte huisje aan de Hoep te vergoeden. De alge
mene kosten en de uitgaven voor openbai*e werken werden begroot op
respectievelijk ƒ2000 en ƒ32437.
Ook de oorlogsschade aan straten en pleinen, particuliere en woning
wetwoningen, scholen en andere gebouwen elders in de gemeente moest
worden hersteld. Dat viel niet mee, want er was de eerste jaren na de
oorlog nog een groot gebrek aan bouwmateriaal. De scholen werden tij
dens de oorlog door de Duitsers gevorderd en waren door hen beschadigd
achtergelaten. De kosten van het herstel van de schade aan straten en
pleinen werd geraamd op een bedrag van ƒ27871. Deze schade was voor
namelijk veroorzaakt door de aanleg van de bunkers en de keermuren.
Het herstel van plantsoenen en beplantingen werd begroot op ƒ2000, de
aanplant van nieuwe bomen —er waren gedurende de oorlogsjaren in to
taal 2280 bomen neergehaald- op ƒ37200.
De woningnood bleef in Schagen, net als in de rest van het land, nog
geruime tijd heel groot, ook al nam de bevolking na de bevrijding af door
dat de Helderse evacués uit Schagen vertrokken. In 1945 verlieten 1108
personen de gemeente, terwijl zich er 614 personen vestigden. De burge
meester liet de vele woningzoekenden begin 1946 weten dat het voor
lopig geen zin had om woonruimte aan te vragen. Er waren al zó veel
verzoeken die niet ingewilligd konden worden, dat het geen zin had om
steeds maar weer te vragen of er een woning beschikbaar was. De al
ingediende verzoeken zouden naar urgentie behandeld worden. Veel wo
ningen werden nog steeds gedeeld. Halverwege 1946 waren er nog 120 a
150 aanvragen niet gehonoreerd. Woningbouwvereeniging Schagen had
niet genoeg geld in kas om de schade aan haar woningen te herstellen. In
verband met de nog steeds heersende woningnood was het belangrijk dat
de schade snel werd hersteld. De gemeente besloot daarom in het
vooijaar van 1947 de woningbouwvereniging voorschotten te verlenen en
om hiervoor, als de kosten de pan uit zouden rijzen, rijksvoorschotten
aan te vragen. Toen er weer bouwmaterialen beschikbaar kwamen, kon
het aantal woningen in Schagen aanzienlijk worden uitgebreid,
waardoor de woningnood afnam.
Gemeente-archief Schagen: Samenstelling en uitvoering wederopbouwplan 1944-
1957; Notulen raadsvergaderingen; Publicaties van vlak na de oorlog - 1945: Ont
ruiming verdedigingswerken 1945-1948; Nieuw Noordhollands Dagblad
A. van Graaf eiland en K. Holtrop, Schagen in oorlogstijd. Schagen 1946.
Jolanda Keesom, Bouwen uit het Hart 75 jaar sociale woningbouw in Schagen
Amsterdam 1994.
41
