ma in
46).
s van
n Rie
1 Gré
Een fraaie 'bevrijdingsrok'.
De rok was handgemaakt met stukjes stof uit het verleden. Door het
"Nationaal Instituut", de voorloper van het Prins Bernardfonds, kon iedere
vrouw haar rok laten registreren en "stempelen". Het was de bedoeling dat
de vrouwen hun rok op nationale hoogtijdagen zouden dragen. Het
hoogtepunt hiervan vond plaats tijdens het regeringsjubileum van Koningin
Wilhelmina. Op 2 september 1948 droegen honderden vrouwen hun feestrok.
Tijdens deze bijeenkomst werd ook het bij de rok behorende 'feestrokkenlied'
gezongen, waarin de ideologie achter dit symbool duidelijk naar voren kwam.
In 1949 reisde mevr. Boissevain naar de Verenigde Staten met de feestrok.
Ze ontmoette daar o.a. Elanor Roosevelt.
In verschillende Amerikaanse kranten verschenen artikelen en foto's van
mevr. Boissevain en de rokken. Volgens de Amerikaanse pers zou de
feestrok een internationaal symbool voor vrouwelijke waarde en eenheid
moeten worden. Hoewel de rok in 1949 in de VS enthousiast werd
ontvangen, was in Nederland het hoogtepunt eigenlijk al weer voorbij.
Mevrouw Boissevain stierf in Amsterdam in 1965 als gevolg van ziekte.
Haar ideeën en idealen leven echter nog steeds voort. Hier en daar hebben
mensen nog een feestrok ergens diep weggestopt liggen hoewel de tand des
tijds vaak vernietigend werkt na al die jaren.
Bron: Het boekje getiteld "Heden-verleden, blijmoedig gedragen" van Els
Meulendijks/Het Zuidhollands Verzetsmuseum Gouda 1994.
21
