Een verkoop die niet doorging
10 januari 1791
13
En ik weet nog goed dat toen ik met dat idee bij Harry
Fernhout kwam - die als bibliothecaris Jan Tesselaaar
was opgevolgd - dat Harry tegen mij zei: "Nee dat gaat
niet door, want dat is veel te elitair!"
Dat tekent heel goed de sfeer van die tijd: alles moest
voor zo breed mogelijke groepen van de samenleving
toegankelijk zijn.
Wel, ik heb moeten praten als Brugman, dat het toch
juist heel goed was dat kinderen zelf over hun boeken
konden oordelen en dat niet alleen volwassenen de
prijzen bepaalden. Ik had n.1. zelf in zo'n volwassen
griffeljury gezeten en was daar tot dit oordeel gekomen.
De kinderjury in Schagen werd een groot succes en de
Schager Bibliotheek werd dientengevolge landelijk be
kend. Binnen een paar jaar draaide in samenwerking met
de PBC Noord-Holland 30 kinderjury's in onze provincie
en in 1987 zijn we zelfs met de Schager Kinderjury uit
gebreid op de televisie geweest.
In al die jaren heb ik een geweldige steun gehad aan
Margreet Verbruggen die vanaf 1978 in de bibliotheek
werkt als jeugdbibliocaresse
Ik zat zelf toen allang niet meer in het bestuur, want
al werd je vroeger voor je leven in het bestuur gekozen,
nu is het na een periode van 2x4 jaar echt met je
afgelopen.
The times they are a-changing
De bibliotheek is geprofessionaliseerd. Dat is een prima
zaak, dat komt de dienstverlening ten goede, maar laten
we er wel voor waken, dat bij alle professionalisering
het Schagense - het gemoedelijke - er in blijft.
Ik wens bestuur en personeel veel succes de komende
jaren en ook veel enthousiaste vechtlust om de
verworvenheden van vandaag te bewaken voor morgen!
Marleen Wijma-van der Laan
Schagen, 17 mei 1992
In het oud-rechterlijk van Schagen, dat zich bevindt in
het Rijksarchief van Noord-Holland te Haarlem, treffen
we ook de akten aan die opgemaakt werden van publieke
verkopingen.
Uit het grote aantal akten is op te maken dat er in
vroeger eeuwen vrij vaak huizen, maar ook land, publiek
geveild werden. Meestal gaat het om één huis, of één
perceel land, maar een enkele keer laten erfgenamen een
volledig bezit veilen. (Daarover een andere keer meer).
