40 Jaar op de Markt. 16 —Veertig jaar heb ik...!! —Wie zeit er meer van...!! En wie verhoogt dat_.l!!!l r Moeten wij den persoon nog nader identifi- ceeren, op wien deze uitdrukkingen betrekking hebben? Is het noodig, dat we nog een nadere aanduiding geven van iemand, die tot ver in den omtrek overbekend is? Ja, nog verder dan in den omtrek, want zijn bekendheid strekt zich zelfs uit tol voorbij Alkmaar en in het Noorden tot voorbij Den Helder op het eiland Texel, terwijl om de Oost tot aan Enkhuizen ieze bekendheid niet minder groote afmetin gen heeft aangenomen. Het brandpunt van dit uitgestrekte gebied j is Schagen. Schagen was de plaats, waar Arie j voor 40 jaar terug op den 2den Februari, Vrou- i wendag, zijn anker uitwierp, nadat hij op dien zelfden dag te Schoorl als employé in het boe renbedrijf of kortweg als boerenknecht gerold was. Op zijn guitige manier, steeds tot een kwink- siag bereid, vertelde hij ons, hoe hij dien dag I naar Schagen g&komen was. Met 35 harde ko- j peren centen op zak, nam hij afscheid van zijn baas, bij wien hij het 12 jaren had uitgehouden. Vijftien centen moest hij geven aan den schipper van het Zijiper schuitje, dat hem naar Schagerbrup bracht. Daar aangekomen, moest hij noodzakelijk zijn Inwendige wak verwarmen, hetgeen hij toen bereikte, door 2 „koppies" warme melk in café Swarthof te koopen. Dit deed zijn kapitaalkrachtig heid wederom met 10 cent verminderen, zoodat hij met één dubbeltje, zegge één dubbeltje op zak, het j laatste stukje van zijn reis naar Schagen begon. Weinigen zullen toen vermoed hebben, dat zij een klein uur later een man. in hun midden zouden hebben, die al heel spoedig allerwefe roo'n groote populariteit zou verwerven. Enfin, vermoeden of geen vermoeden, Arie kwam en hij nam zijn intrek bij zijn broer Piet, den si- I garenmaker. Hij werd hier geplaatst in de „ver- koop&fdeeling", waar hij zich alras als een zeer han dig verkooper deed kennen, als had hij heel zijn le ven in de sigaren gedaan. Zijn afdeeling beperkte zich natuurlijk niet tot het een of ander donker winkalhoekje. Neen, hij moest ruimte hebben voor zijn snakerijen en malle zetten, om ze zoo hier en daar, gelegen of ongelegen, dat deed er niet toe, te lanceeren. En daartoe kreeg hij ruimschoots de gelegenheid, want hij ging met zijn sigaren, wat men toentertijd noemde, „dan boer op". Hierdoor kwam hij tervens in de gelegenheid den omtrek en de menschen, voor zoover hij ze nog niet kende, te lee- ren kennen, terwijl omgekeerd de omgeving Arie leerde kennen. Dat laatste duurde maar heel kort en de algemeene bekendheid groeide al spoedig aan tot populariteit, welke populariteit zijn toppunt be- i reikte, toen hij er nog veiler bij werd. Met dit baan- I tje, dat hij over twee jaar 25 jaar vervult, kon hij zich nog eens echt uitleven, kreeg hij steeds uitge- I breider terrein, om van zich te doen spreken. Daar- bij de gelukkige en dikwijls bok teleurgestelde men- I schan, die hij met zijn loten maakte. Hoeveel prijs- winners hadden niet bij hem hun loten gekocht? Het aantal is legio. Maar het was ook an is nog steeds verleidelijk, de vele prijzen, die Arie altijd in zijn loten heeft. Sigarsn, loten, veilert Arie is gelijk de „Hoover": hij klopt, hij veegt, hij zuigt Een jaar heeft hij als vrijgezel in ons midden gewoond. Toen heeft hij zich een betere helft aange schaft, en is gaan wonen eerst achter op het Noord en later vooraan, resp. 13 en 11 jaar. De zaken gin gen goed. Na deze 24 jaren verree# zijn huis in de Landbouwstraat, waar hij nu sedert de laatste 15 jaar zijn florissante winkel heeft Het is gedurende deze 15 jaar, dat wij hem'eiken Donderdagochtend om uur of 7-Avon f}- i. „na - bureau naar de markt zien enr' hooren gaan in den zomer, en alleen hooren gaan in den winter. No zijn we meteen waar we wezen moeten, want het ii juist deze wekelljksche gang, dien Arie morgen al 40 jaar doet. Veertig jaar lang rijdt hij nu al naar de markt met datzelfde bruine wagentje, het welk diip den „bouwvalligen" leeftijd van v.eectig- jaar eveneens heeft bereikt, ja, zelfs ouder is, want bet maakte reeds deel uit van Arie's bezittingen, toen hij zich nog aan de practische landbouwkunde wijddenaar de Schager markt, om zijn siga ren, loten en moppen ts plaatsen- Zooals gezegd, hooren wij hem Donderdagsmor gens voorbij gaan. Met zijn doordringenden stem roept hij een kennis aan. en daaraan ontbreekt het hem in den regel niet. De heele' rit door tot aan zijn staanplaats op de stoep voor hotel Centrum, klin ken zijn grollen en glossen boven het marktgejoel uit. Maar morgen wordt het iets bijzonders. Dan ju bileert Arie. Dan maakt hij, rond berekend, zijn 2000sten ritje, dan is het woord niet alleen 'an hem, zooals in zoovele gevallen, maar zullen ook anderen een woordje meespreken en hun hulde komen be tuigen aan den man. die door zijn grooten ijver het op dè.t maatschappelijk peil heeft weten te brengen, waarop hij op het oogenblik staat, een levensresul taat heeft te boeken, waarop hij zeer zeker met groote tevredenheid kan terugzien. Veertig jaar heb ik—! Wie zeit er meer van...!l! En wie verhoogt datII! Nou Aboel (jjf de Schager Courant februari 1927.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kakelepost - Schagen | 1991 | | pagina 18