Een wandeling in Schagen in 1880
met een romantisch slot
W.MUL-SCHAGEN
BONDS-HOTEL
Café - Restaurant
„DE LANDBOUW
15
t;0 het Station
Telephoon Interc. No. 59
Ja, best aardig, zo 1n romance, maar nu kost
voor ons historisch blad? Niet bepaald, meer
voor wat men vroeger een keukenmeid epistel
noemde. Stil maar, deze mini—comedie speelt
zich af in het slaperige, donkere Schagen van
voor honderd jaar en ze geeft me de gelegenheid
u op enige aspecten te wijzen uit die tijd,
waarover onze redactie juist zo graag wat
gegevens heeft. Want slaperig was Schagen zoals
het hele land in het fin-de—siècle. Zaken le
ven, vervoer, verkeer, onderwijs, ontspanning,
het stond alles op een laag pitje. De lonen wa
ren laag en termen als sport, straatvei
lichting, hygiëne waren ver te zoeken. Het Nut
trachtte met zijn bibliotheek, volksvoor drach
ten en wat schuchter zang— en toneelspel enig
leven in de brouwerij te brengen. Deze
inleiding voer ik op voor de mis- en scène.
Want in dat stille, donkere Schagen, geen
straatverlichting, betrad mijn vader, het was
anno domini 1880, voor het eerst de omgeving,
waarin verder tot zijn heengaan in 1931 zijn
levensspel zou opvoeren. Het nog nieuwe
station, pas 15 jaar oud, stond kaal, nuchter
en eenzaam aan de oostelijke buitenkant. Het
later fraaie plantsoen, vriendelijk bebouwd,
was een vies slootje, waar de vuilniskarren hun
inhoud dumpten. Verder van menselijk leven geen
enkel spoor. De toen nog prille Stationsweg
voerde de eenzame wandelaar van even twintig
jaar met een uitgesproken fries accent naar de
van ouds bestaande straat, toen ook daar de
Hoep geheten, nu Molenstraat waar café Visser,
nu de Oude Herbergh geheten, het eerste en
enige teken van maatschappelijk leven vertoon
de. De kastelein, de heer Visser zou later met
vooruitziende blik een groot gedeelte van de
stationsweg bouwrijp maken en bebouwen. De
afsluiting hiervan werd het hotel "Te Landbeuw"
ook als zijn eigendom, met als beheerder, de.
heer Mul, zijn schoonzoon. De Landbouw— en
