18 v.d. Kreeke waarom ze de kachel niet eerder uit had laten gaan, zei ze: ,,Het is buiten zo koud en als die jongens dan weer binnen komen is het hier tenminste warm". Een paar maanden na die verhuizing kregen wij voor het Bureau Oogstvoorziening opdracht arbeiders te gaan halen uit Finster- wolde en omgeving om in de bollenstreek te gaan werken. Deze mensen werden 's maandagsmorgens gehaald en 's vrijdagsavonds weer teruggebracht. Toen ik ze de eerste vrijdagavond allemaal op hun plaats had gebracht en 's avonds 8 uur in Finsterwolde de bus leeg had, ging ik nog even naar dominee v.d. Kreeke. Er werd meteen koffie gezet, want hij was zo blij weer een Noord hollander te zien, dat toen hij hoorde dat ik er voorlopig iedere vrijdag zou komen, ik hem moest beloven dan weer bij hem te zullen komen. Dat heb ik dan ook al die weken gedaan, de tafel stond dan gedekt voor een diner, want zij gingen dan ook niet eerder eten voor ik er was. Dominee voelde zich er helemaal niet op zijn plaats, hij wilde zo graag praten, en met die arbeiders daar, daar was niet mee te praten. Die waren eeuwen door die boeren en notabelen onder de knoet gehouden, zodat ze toen nog bang voor de dominee waren. En die boeren die spraken Gronings en zo'n sociaalvoelende dominee die paste niet bij hun. Later ben ik met mijn vrouw en mevr. Winkel nog een keer naar Finsterwolde te gast geweest. De auto, een Ford Mercury van v 1956 met een 220 PK motor, liep 200 km per uur maar gebruikte dan 1 liter benzine op 2J km, zodat ik naar Finsterwolde heen en terug 160 liter benzine nodig had voor 400 km. Toen ik 's avonds terugkwam uit Finsterwolde, ging ik daar 11 uur van daan en was 1? uur later in Schagen. Nadat ik bij mevrouw Winkel voor de deur stopte en zei "we zijn er", zei ze tegen mijn vrouw, "hoe kan dat nu, je man reed zo zachies", terwijl ik een gemiddelde snelheid van 160 km per uur gereden had. Later is Ds. v.d. Kreeke weer naar Noord-Holland gekomen en is in Berkhout gaan wonen. t A Kapitein

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kakelepost - Schagen | 1987 | | pagina 20