Piet Reitsma, de eerste veearts in de polder
Afbeeldingen: privearchief familie Reitsma.
30ste jaargang 2022/1 nummer 91
Op 10 februari 1950 verhuist het gezin naar de
stad. Alle kinderen kunnen op redelijke afstand
Herinnering aan een moeilijke bevalling
‘Mijn Pake Montsma hield zich in 1935/36 met het vee bezig. Etje gaf al uren aan dat ze haar kalf
kwijt wilde, maar er kwam niks. Bij het invoelen werden ook geen pootjes gewaar-geworden. Te
langen leste werd veearts Reitsma erbij gehaald: de koe bleek een slag in de baarmoeder te heb
ben, zo kon het kalf er niet uit. De baarmoedermond moest worden vastgehouden en de koe over
de rug omgerold. Boer en veearts samen slaagden daarin en toen kon het kalf geboren worden.’
Pier Montsma.
Omvang veestapel - In juni 1936 telde veestapel telde in 1894 stuks rundvee: 1104 melkkoeien;
27 weidekoeien; 122 vaarzen; 255 pinken; 340 kalveren; 46 stieren. Ook waren aanwezig: 400
paarden; 550 schapen en lammeren. De oppervlakte grasland bij boerderijen in exploitatie was
1296 ha. Ook in 1936: een fok- en controlevereniging voor zwartbont vee werd opgericht.
Tijd voor vertier is er ook. Piet en Anneke (links) maken een uitstapje
naar Valkenburg met Herman R. Smit en Elizabeth J. Addens.
Veeziekten
Ronduit mysterieus was in 1936 het probleem van diarree bij melkvee van vooral enkele pach
ters boven Slootdorp. De dieren vermagerden sterk, de melkopbrengst liep terug. Een com
missie moest de oorzaken opsporen. Het verhaal gaat dat dierenarts Reitsma ontdekte dat een
gebrek aan koper in de grond de oorzaak was van het probleem. Eind 1937 was het probleem
verholpen, ‘bij de meeste aangetaste dieren, aan wie de mineralen waren toegediend, was ver
betering zichtbaar’.
naar school. Piet werkt aan de Kl-or-
ganisatie, zijn oud-collega Rempt
wordt zijn directeur. In mei 1959
krijgt hij een hartaanval, hij herstelt
redelijk, maar met zijn diabetes erbij
blijft zijn gezondheid zorgelijk. Toch
werkt hij hard aan zijn opdracht.
Hij overlijdt op 24 augustus 1965
op 58-jarige leeftijd aan kanker. Op
de valreep heeft hij een bungalow in
Alkmaar laten bouwen, daar heeft
hij zelf twee jaar van kunnen genie
ten. Uit alle blijken van waardering
kan ik opmaken dat hij veel mensen
heeft gekend. De woorden zijn warm
van toon en rijk aan herinneringen.
Anneke kan leven van een klein en
welverdiend pensioen, zij blijft wo
nen in de bungalow. Zij overlijdt op 8
oktober 2004 op 94-jarige leeftijd in
een bejaardenhuis in Alkmaar waar
zij de laatste 2 jaren van haar leven
is verzorgd.
