o
ma
te?
W47
IK
de vergetelheid ontrukt
Persoonsbewijs voor J. de Boer met handtekening E.P. Lindenbergh.
29ste jaargang 2021/3 nummer 90
een
tirade. Bep rende het gebouw uit,
stak de Raadhuisstraat over naar
het huis van collega De Groot en
zijn vrouw, die woonden enkele
huizen verderop. Gauw naar bin
nen voordat die Duitser zich kon
bedenken.
Verzetsvrouw Elizabeth Lindenbergh aan
tairen, jongens en mannen die gedwongen werk
in Duitsland wilden ontlopen, verzetsmensen.
Adri de Graaf, Klaas Snip, Sicco Mansholt en
gemeentesecretaris J.F. de Groot kwamen naar
Elizabeth met hun bestelling.
Vanwege haar werk op de bevolkingsadministra
tie en het vertrouwen dat zij genoot bij collega’s
en voortrekkers in het verzet, kwam Elizabeth
in een bijzondere positie. Persoonsbewijzen
uitgeven was een van haar taken. Onopvallend
breidde zij die taak uit tot het maken van valse
persoonsbewijzen voor personen in nood.
De klus kwam begin 1943 op haar pad, Bep was
toen 20 jaar. Met haar frêle verschijning zag ze
er niet verdacht uit. ‘Ik deed het werk op verzoek
en alleen, dat was veiliger.’ Verzoeken kwamen
van bekenden uit de poldergemeenschap. ‘Ca-
trinus Douma was de eerste die mij vroeg dit te
doen.’ Bep heeft persoonsbewijzen uitgegeven
voor: onderduikers, Joodse mensen, oud-mili-
Bep werkte onder andere samen met de ge
meentelijke belastingambtenaar Bert Nap en
de latere gemeentesecretaris J. F. de Groot. De
burgerlijke stand bijhouden in deze nog jonge
gemeenschap, dat was leuk werk. ‘Ik wist pre
cies wie waar woonde.’
Parachute
In de familie Lindenbergh gaat
het verhaal dat Elizabeth be
trokken was bij het in veiligheid
brengen van een Engelse para
chutist. De parachute zou in de
buurt van de voormalige pacht-
boerderij aan de Schelpenbolweg
begraven zijn.
De Groot herinnerde zich in 1995 nog goed hoe
Bep een keer op een zondag in 1944 bij hem
aan de deur klopte, overstuur en in tranen.
Terwijl Elizabeth de zondagsrust op het raadhuis
gebruikte voor haar precisiewerk, kwam onver
wachts een Duitse militair de kamer binnen.
Die schold haar de huid vol. Wat had zij hier te
zoeken op zondag? Gelukkig bleef het bij
Aè 004118
Vervalsen
Begin 1940 verhuisde het gezin Lindenbergh
naar Slootweg 21 (nu Koningin Wilhelmina-
weg), in Slootdorp. Met het uitbreken van de
oorlog ging het gewone leven, ook dat van Bep,
aanvankelijk gewoon door. Dat veranderde in de
loop van 1942.
Op 9 mei 1943 werd inderdaad een overvlie
gend Engels verkenningsvliegtuig beschoten,
boven de Wierweg en Schelpenbolweg. De twee
bemanningsleden konden zich met de parachu
te redden, zij werden door de Duitsers gearres
teerd. (Zie Kroniek 80, jrg.2018/2).
Bep kon zich in 2020 niets herinneren van hulp
aan parachutisten. ‘Zo zijn er meer dingen die
ik niet meer weet.’ Volgens de overlevering wil
de het gezin Lindenbergh op een later moment
de zijden parachute opgraven om hiervan kle
ding te maken. Helaas bleek de parachute niet
meer op de plek waar hij was begraven. Het be
geerlijke goed was door iemand anders meege
nomen.
johan--
land'arbeiaer
7 juni 1941
WIERINGERMEER
4 juni .1918
HOOSencluul KB
