Bietentransport in de Wieringermeer
Enkele getuigenverklaringen
Lossen in de schuit (foto fam. Ten Haaf)
Een Rupro-installatie
28ste jaargang 2020/3, nummer 87
Sjouwen op een warme herfstdag (Beeldbank HGW)
Toen Cevaal nog boerde waar nu de Schepen-
wijk is en de Terp nog omgeven werd door ak
kerland werden er zelfs boten geladen in de
Oosterterptocht, ja de watergang waar nu nog
het Kippenbruggetje overheen staat. Bert Lauret
vertelde over een van de laatste bietenboten die
daar vertrok dat de diepgang en belading niet
helemaal klopte en dat met een trekker achter
op de kavel het schip op gang moest worden
geholpen. Tót die fameuze brug, verder kon de
trekker niet. Gelukkig voor de schipper ging
net de school uit, de joelende schooljeugd nam
het touw over en met vereende krachten wisten
jong en oud zoveel pk’s te leveren dat de boot de
Robbenvaart bereikte om op eigen kracht de reis
naar de fabriek in Puttershoek voort te zetten.
(Wie van die jeugd weet daar nog wat van?)
En dan is de strijd vooraf om de vracht te be
machtigen op de Schippersbeurs niet eens mee
genomen. De Janny is in 1969 gesloopt, simpel
weggesaneerd.
Van de familie Ten Haaf kregen we het verhaal
van m.s. Janny (103 ton laadvermogen). De fa
milie woonde in Lage Zwaluwe en voer regelma
tig naar onze polder. Het liefste loste ze bij de
fabriek in Zevenbergen want van daar konden
ze tijdens het wachten en lossen bij de fabriek
even naar huis fietsen. De loopplank en de lange
transporteur komen ook in hun verhaal voor. En
ook Janny moest meermaals door een trekker
losgetrokken worden, de diepgang in de tochten
was gering. Daarbij kwam nog de problematiek
van de lage bruggen schrijft de heer Ten Haaf.
Meestal moesten ze als ze leeg de polder inkwa
men de kajuit afbreken omdat ze onbeladen te
hoog lagen voor sommige polderbruggen.
Wachten op belading, liggeld betalen, lading af
dekken en dan terug over het Noord-Hollands
Kanaal of het IJsselmeer naar bijvoorbeeld
Stampersgat in West-Brabant en dat allemaal
voor f 6,79 per ton.
