3* PAROCHIEBRIEF
bevolking te ordenen. Maar die autoriteit was
op de zeventiende april 1945 nog steeds een
verlengstuk van de bezetter. Niemand peinsde
erover om een verhuisbericht naar het gemeen
tehuis te sturen. Nog afgezien van het feit dat
velen bij vertrek niet wisten waar onderdak te
vinden was.
Vooral de geestelijk leidsmannen togen op pad
om de mensen op te sporen. En al die kerkvoog
den, bestuurders, dominees, pastors kwamen
thuis met namen en adressen van hun kerkle
den. In een van de parochiebrieven staat in het
reisverslag te lezen waar de pastoor zijn mensen
terugvond. Daarin lezend kom je tot de verzuch
ting: 'Noem mij een dorp in de Noordkop waar
geen Wieringermeerders naar toe zijn gegaan.'
In al die dorpen zullen de Wieringermeereva-
cués de bevrijding voorzichtig meegevierd heb
ben. Van een gemeenschappelijk bevrijdings
feest kon geen sprake zijn. Anders
was het voor de lui die teruggingen
naar hun geboortegrond in Oost- of
Zuid-Nederland, of zij die het IJssel-
meer overstaken. Na een lange en ge
vaarlijke tocht kwamen ze aan in be
vrijd gebied. De onderdak biedende
familie ontving hen natuurlijk met
open armen. Terwijl de evacués niet
veel anders deden dan na een goede
maaltijd een rustig slaapplekje zoe
ken. Gewoon de treurnis uit je hoofd
zetten, zelf bevrijd zijn terwijl je bezittingen ten
onder gegaan waren, vrij of niet vrij.
En de verzetsmensen dan? In enkele geschrif
ten van het verzet wordt aanzienlijk nadrukke
lijker verteld over de bevrijding. De weken di-
'ti XauA düo->i ïl.' eti Z.-UoMand
Bevrijdingsfeest in de Wieringermeer?
BRIEF VOOR DE GE - EVA C tïEFRDF. KATHOLIEKEN VAN DE
WIEKINGERMFER
Redactie-adres: Pastoor Langedijk, Huize Sint Martinus te Medembllk
Het tourverslag van de parochieherder met de verblijfplaatsen van
zijn teruggevonden schaapjes. (in archief Genootschap is de lijst
in te zien.)
Vanaf de Terp zicht op het Domeinkantoor, links op de foto. Recht voor u de boompjes langs het Terppad.
28ste jaargang 2020/1, nummer 85
