Gert: 'Wat er op dat moment allemaal door
mijn hoofd is gegaan, weet ik niet meer, maar
ik schoot, driemaal.' Drie dode soldaten. Direct
doemt de gedachte aan represaille op. Hij ziet
maar één oplossing, de lichamen laten verdwij
nen onder een dikke laag ijs in het Waardka-
naal. Als verdoofd sleept Gert, een voor een, de
drie lichamen door de rietkraag naar een wak.
Hij zakt door het ijs maar redt zich naar de
kant. Daarna speelt nog maar één ding door zijn
hoofd, wegkomen. Iedere keer als de trappers
van zijn fiets rondgaan, klotst het ijskoude wa
ter in zijn laarzen. Na 20 kilometer fietsen, het
laatste stuk lopend vanwege een sneeuwstorm,
komt hij aan op zijn schuiladres. Pas tegen de
avond van de volgende dag, belt hij naar een
vriend in Schagen. In de Waardpolder is alles,
gelukkig!, normaal.
Onderwaterzetting
Gert neemt alleen A.C. de Graaf in vertrouwen
over wat er gebeurd is, 'hij zei mij er verder met
niemand over te spreken.' Gert moet door. De
illegale voedseltransporten vragen al zijn aan
dacht. 'Partijen aardappelen en graan in handen
krijgen, veel besprekingen en vergaderingen
met de BS-leiding en uren fietsen, het district
was groot.'
Op 17 april - Gert slaapt bij de familie Doornbos
- wordt er om 04.00 uur op de deur geklopt.
Duitsers? Het blijkt 'een Hollander die kwam
zeggen dat de dijk de lucht in zou gaan.' Ieder
een is bezig spullen de polder uit te brengen.
'Zelf ben ik ook nog op Magnus geweest, het
personeel was bezig de machines naar ons be
drijf in de Waardpolder over te brengen. Ik ver
trouwde het niet en ben spoedig weg gegaan.'
Gert hoort in de avond van 17 april dat A.C. de
Graaf is gearresteerd en 'Sicco (Mansholt, red.)
scheen op het nippertje te zijn ontkomen.' Gert
vindt een schipper die hem midden in de nacht
met zijn roeiboot over het Waardkanaal zet.
18 april 1945, redden van oogst boerderij Magnus. Foto: familie G.J. Blaauboer
27ste jaargang 2019/3, nummer 84
