Ingebracht en uitgelicht
Het kampioensracket van Carol Bradley
Historisch Genootschap
Wieringermeer
Marieke Roos
Het badmintonracket van Carol de Meijer-Bradley. Bad
minton in een rolstoel was voor haar 'zo ongeveer als
koekhappen met een blinddoek op.'
Sport is leven. Leven is sport.
Voor sommigen te kort
Carol de Meijer11-01-1967 30-03-2010
Dit is het grafschrift van Carol. Heel toepasse
lijk. Sport, topsport, bepaalde een groot deel van
haar leven. Het leven zelf was voor haar ook een
vorm van topsport, met in de laatste jaren 'mijn
belangrijkste wedstrijd' zoals zij het noemde,
namelijk die tegen kanker. Een veel te kort leven
voor haar, want ze had nog heel veel plannen.
Volgens haar moeder Ineke Swier was Carol al
tijd al een sportief type. Volop in beweging.
Het was dan ook niet vreemd dat Carol een
sportopleiding ging volgen in Groningen. Daar
na vond ze werk in de polder als gymnastiekle-
rares.
Carol trouwde en kreeg twee zonen. Als gevolg
van een bevalling kreeg ze last van een ernstige
chronische bekkeninstabiliteit. Met grote gevol
gen: Carol kon haar beroep niet meer uitoefe
nen en het lopen werd steeds minder. Ze is nog
een tijdje taxichauffeur geweest en daarna had
ze een winkeltje in baby- en peuterkleding aan
huis.
Tot ook dat niet meer ging. De rolstoel werd een
onmisbaar hulpmiddel. Tijdens een cursus rol
stoelvaardigheid in Tuitjenhorn kwam Carol in
aanraking met diverse sporten. Haar keuze viel
op rolstoelbadminton. Het beviel haar zo goed
dat ze lid werd van de Marinevereniging 'Zee
macht' in Den Helder. Deze vereniging had een
sectie aangepast badminton.
Daar deed ze aan enkel-, dubbel- en mixed dub
belspel. Samen met partner Ton Hollaar werd
zij door de landelijke organisatie voor lichame
lijk gehandicapte sporters, de NEBAS, uitgeno
digd voor een Nationale Selectiedag in Amers
foort. Zij en Ton doorstonden de selectie. Een
heel nieuw leven begon.
Carol werd topsporter. Twee keer in de week
trainen in Den Helder en twee keer in de maand
trainen in het centrum van het land. Daarbij nog
een gezin met twee kleine kinderen draaiende
houden, waarvoor de nodige hulp ingeschakeld
moest worden.
Ton Hollaar en Carol Bradley
