inmiddels in de pastorie gehouden, omdat de
kerk niet meer veilig is. Toch zal een nieuwe
predikant worden benoemd die in de pastorie
moet wonen en dus heeft de kerkvoogdij een
verzoek ingediend om het Zwitserse noodkerk-
je van Wieringerwerf te mogen herbouwen.
En zo geschiedt: de oude kerk wordt afgebro
ken en aannemer Leen Visser zal voor fl. 4.000
de noodkerk in Wieringerwerf slopen, naar
Koedijk brengen en weer opbouwen. Genoem
de kosten alsmede de kosten voor de verzeke
ring en het onderhoud komen ten laste van
de kerkvoogdij. Op 30 mei 1948 is het zover:
op zondag om 15.00 uur zal de kerk worden
geopend; voorgangers zijn ds. H. Bierman en
de godsdienstleraar dhr. A. Slager, tevens de
nieuwe voorganger. Het kerkkoor van Bergen
zal enige liederen zingen. Vanaf die datum
heeft Koedijk weer een eigen kerkgebouw
dat gebruikt wordt voor kerkdiensten, dopen,
belijdenis, zondagsschool, kortom voor alles
waar een kerk voor wordt gebruikt. Acties voor
de kerk zorgen voor de nodige extra inkomsten,
maar de financiële situatie blijft zorgelijk.
De afloop
De situatie wordt helemaal penibel als de
noodcommissie in 1951 tot de ontdekking
komt dat er nooit huur is
gevraagd voor het gebruik
van de noodkerk. Gelukkig
wordt de achterstallige huur
kwijtgescholden maar vanaf
1951 wordt, hoewel symbo
lisch, een huur van fl. 100
gevraagd. Ondanks subsidie
voor het traktement van de
godsdienstleraar-voorganger
blijft Koedijk een noodlij
dende gemeente. Dhr. Slager
vertrekt in september 1951
en daarna worden de kerke
lijke zaken waargenomen
door predikanten uit de om
geving. In 1963 wordt voor
de kerk nog een klokkenstoel
gebouwd en de gerestaureerde luidklok uit de
voormalige kerk wordt hierin opgehangen: er
kan dan weer geluid worden!
Het kerkbezoek loopt meer en meer terug en
op 25 december 1995 wordt de laatste kerk
dienst in de noodkerk gehouden en komt een
einde aan een heel lange kerkelijke traditie.
Vanaf 1995 wordt de 'barak' nog gebruikt voor
culturele activiteiten en nu is het in gebruik als
uitvaartcentrum door uitvaartverzorger Duin.
Terugkijkend kun je concluderen: 'Een klein
gebouw maar met een groot verleden'. Iets om
zuinig op te zijn!
Enkele opmerkingen:
- De PBH zorgde in de oorlog met name voor
de distributie van voedsel, o.a. de verdeling
van bonkaarten. In het algemeen was hij een
schakel tussen bevolking en overheid; na de
onderwaterzetting heeft deze functie (klaar
blijkelijk) nog enige tijd bestaan.
- Mevr. Gonnie Appel-van den Oord uit Koedijk
(oud-Wieringermeerse) bracht ons op het
spoor van het verhaal 'Noodkerkje van Koedijk'
van de Werkgroep Koedijker Verleden. Met
toestemming van deze werkgroep hebben
wij voor dit artikel gebruik gemaakt van dat
verhaal. Met dank uiteraard
Het noodkerkje van Wieringerwerf
Het interieur van het kerkje.
25ste jaargang 2017/1, nummer 76
