Ingebracht en uitgelicht
Op zoek naar meer gegevens geeft de beeldbank
van onze website gelukkig nog wat extra feiten.
Er staat een hele rij foto's op van de boerderij van
de familie Wierts, de schenker van de sleutels. De
boerderij stond aan de Oosterkwelweg, vlakbij de
brug van de Oom Keesweg. Enkele dagen na het
opblazen van de dijk is de heer Wierts met paard
en wagen met daarop een koolvlet plus enkele
helpers vanuit Medemblik naar de oude Zeug ge
trokken. Daar troffen de mannen een pontje aan,
onder aan de dijk. Dat was nog veel beter dan een
koolvlet! Met het pontje zijn ze naar de boerderij
gevaren en hebben daar nog wat meubilair van
de bovenverdieping weten te redden. De tocht is
niet voor niets geweest. Maar ongetwijfeld wel ver
drietig. Dankzij het idee om een fototoestel mee
te nemen kunnen wij nu via een paar plaatjes op
de beeldbank deze expeditie meebeleven. Zo zit er
achter een simpel object uit het archief, zoals
nummer 00967, een heel verhaal.
vaste arbeiders met hun gezinnen tijdelijk
kunnen worden ondergebracht. Ze zullen
elk drie slaapkamertjes en een woonkeuken
bevatten.
Ook aan het woonhuis wordt hard gewerkt.
In deze boerderij heeft het water niet zo
hoog gestaan zodat de bovenverdieping
gespaard is gebleven. Boven mogen we
ook kijken en daar is een geïmproviseer
de keuken waarin de boerin zo graag een
schoorsteen wil hebben, ze kookt nu maar
op petroleumstellen. De kindertjes zitten
samen op een grote stoel voor het raam
als we in de woonkamer komen. Ze trek
ken ernstige snuitjes als ze gekiekt worden,
maar zeggen niets.'
Verderop lezen we nog: 'We stoppen nog even bij
een boerderij waar we in de 'hongerwinter' zoveel
goeds ondervonden hebben. Ook hier is het woon
huis geheel verdwenen en van de schuur staan
nog slechts de stalen spanten die het dak dragen.
Achter de schuur in een houten keet vinden we de
zoon des huizes die erg verrast is ons zo plotseling
te zien. Hij is nog op de landbouwschool, maar
de cursus eindigt als het land de arbeidskrachten
weer nodig heeft. Wederzijdse groeten, nog een
blik op de ruïne en even zie ik in gedachten de
huiskamer daar in de avond met de gedekte tafel,
verlicht door een petroleumlamp, eromheen het
gezin en de vreemden die honger hadden en de
twee kinderen uit de grote stad die eten mochten
zoveel als ze lustten...'
Tot slot.
Verderop in 'De Inundatie 50 jaar na dato'
staat een citaat uit een niet nader genoemd
krantenartikel. De journalist schrijft in april
1946: 'We komen nu vlakbij een boerderij die
al bewoond is en stappen uit. Een paar kin
dertjes (Wolly en Siebe) voor het raam van de
bovenverdieping en gluren naar ons tussen
de gordijnen. De boer komt ons tegemoet
en laat zien hoe in de wagenschuur gewerkt
wordt aan twee noodwoningen waarin twee
Het pontje, verankerd voor de ramen van de bovenverdieping
van de boerderij.
Een volgeladen pontje.
25ste jaargang 2017/1, nummer 76
