Landbouw in de Wieringer
meer, een terugblik
Historisch Genootschap
Wieringermeer
Rein Kooien
De Zuiderzee werd o.a. drooggelegd om de landbouw in Nederland meer ruimte te bieden.
In 1930 kwam de Wieringermeerpolder droog. De boerenbevolking werd opgetrommeld.
Ze kwamen maar al te graag naar de Wieringermeer om op hun eigen bedrijf aan de slag
te gaan. De eerste kwamen in 1934 de laatste in 1942. Nu zijn we generaties verder. Nu is
te zien wat er van al de plannen en dromen is terechtgekomen en wat er zoal veranderd
is. Daar gaat dit artikel over.
Hoe het begon
58% grasland in 1935, 8% ^1942 en 6% in
1987. In 1942 jaar waren er 37 staatsland-
bouwbedrijven, nu allemaal opgeheven. In
totaal zijn er 512 bedrijven uitgegeven, waar
van nu ruim de helft buiten de landbouw.
50 akkerbouw-weidebedrijfjes waren er, nu
géén klein noch groot gemengd bedrijf meer
te vinden. Voorheen 35 akkerbouw-tuinbouw-
bedrijfjes, de blijvers zijn nu bloembollen
specialist.
Het Robbenoordbos kreeg een oppervlakte
van 415 ha. In 1934 was er één kas en wel
bij het Joodse Werkdorp (door de Duitsers
ontruimd in 1941). Eerste pachter: Stichting
'Joodse Arbeid'
Hoe het voor mij begon: Mijn vader stapte op
de keurig gespitte tuin voor elk groene-vin-
ger-kind een één-stap brede rechte strook af.
Helemaal volgens het geldende polderideaal.
Een bij vijf, dat was mijn eerste akkertje. Het
benodigde plantgoed kregen we er bij cadeau.
Zelf zaaien, zelf wieden en natuurlijk zelf
oogsten. Ook radijs, dat was mijn eerste oogst.
Veel landbouwkennis ging er toen nog niet in
mij schuil. Ik deed maar wat mijn vader mij
adviseerde; gewoon een touwtje spannen en
de bonenstokken in het gelid zetten, een
voudiger kan het niet. Dat tuintje is de bron
geweest voor mijn liefde voor het rechtlijnige
landschap en het rechtlijnige boerenleven.
Opgroeien op een boerderij is interessant en
bovendien leerzaam. Van jongs af aanschouw
je het jaar rond de werkzaamheden en het
blijft niet bij kijken, je mag helpen, je loopt als
het ware jarenlang stage bij je vader.
Opleiding
Naast de praktische vaderlessen hoort
uiteraard nog een goede scholing. In mijn
geval de HLS (Hogere Landbouwschool)
der KNBTB in Roermond. Die schooloplei
ding was breed. In 23 vakken werden we
onderricht.
De HLS heet nu HAS (Hogere Agrarische
School) en de vakken worden anders ge
noemd. De opdracht die we bij de diplo
mauitreiking meekregen was simpel en
helder: Een boer moet zorgen dat er voldoen
de voedsel is, van de beste kwaliteit, tegen zo
laag mogelijke kosten en het moet er altijd
zijn. Die opdracht ging vergezeld met de raad
om het boek 'De Aarde betaalt' van dr. ir.
Egbert de Vries maar eens goed te lezen. Dat
heb ik gedaan. (uitgeverij Albani, Den Haag,
1948) Dat boek is een oproep tot verantwoord
omgaan met de aarde. Dus toen al.
24ste jaargang 2016/3, nummer 75