Ingebracht en uitgelicht bouwde den Heere een altaar en hij nam van al het reine vee en van al het reine gevogelte en offerde brandofferen op dat altaar') Aan de rechterkant van het fries staan weer drie bomen met daarbij een stapeltje geschaafde planken. Bouwma teriaal voor de vernielde boerderij achter de bomen. bijzonders meegemaakt wat ze graag kwijt wil. Het verhaal gaat aldus: toen in mei 1940 de gevechten waren afgelo pen werd de militaire eenheid die de bunkers van Kornwerderzand verdedigd had ingekwartierd in de lagere school in Hippolytushoef, vlakbij het huis van de familie Dam. De eenheid had de zorg Het geheel is gemaakt door meubelma ker Jacobs uit Leeuwarden. Deze artis tiek begaafde man maakte als een fraai slotstuk voor boven de schouw ook nog een replica op schaal van De Maaier. Daarnaast maakte Jacobs nog een stevig dressoir voor de familie. 'Loodzwaar en onverslijtbaar' volgens de zoon. 'Hij staat nu bij mijn moeder en De Maaier' bij mijn zus'. Mevrouw Dam schrijft: 'Door dit beeld houwwerk hoop ik een steentje bij te dragen aan de herinnering van de ramp die ons, inwoners van de polder, op 17 april 1945 trof'. Lang heeft de schouw de familie niet gediend in de polder. Na enkele jaren werd de zaak verkocht aan de heer Meeuwsen en beproefde het gezin zijn geluk in Amsterdam. Mevrouw Dam (nu 98!) woont alweer jaren in Brabant heeft daar rond haar 70ste nog iets heel voor een kanarie. Deze vogel diende in de bunkers als zgn. gasverklikker: viel het vogeltje ineens dood neer dan was er sprake van koolmonoxide in de ruimte en dus verstikkingsgevaar. In Hippo- lytushoef ging het beestje mee met de soldaten op hun dagelijkse wandeling. Mevrouw Dam kreeg de zorg over het beestje zolang de eenheid bleef. Na een paar dagen kwam een soldaat de kanarie halen en nam hem mee. Jaren en jaren later vertelde mevrouw Dam dit verhaal aan een kennis in Brabant. 'Weet je de naam van deze soldaat?' vroeg de kennis. Die kende ze niet. Het antwoord zou je niet verzinnen. Dat luidde: 'Het was mijn broer!' Terug naar het fries. Het hangt nu aan de balie in het Genootschapshuis; kom eens kijken, het is de moeite waard. En nogmaals dank aan de familie Dam! 24ste jaargang 2016/3, nummer 75

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek Historisch Genootschap Wieringermeer | 2016 | | pagina 29