Ingebracht en uitgelicht
bouwde den Heere een altaar en hij nam
van al het reine vee en van al het reine
gevogelte en offerde brandofferen op dat
altaar') Aan de rechterkant van het fries
staan weer drie bomen met daarbij een
stapeltje geschaafde planken. Bouwma
teriaal voor de vernielde boerderij
achter de bomen.
bijzonders meegemaakt wat ze graag
kwijt wil. Het verhaal gaat aldus: toen in
mei 1940 de gevechten waren afgelo
pen werd de militaire eenheid die de
bunkers van Kornwerderzand verdedigd
had ingekwartierd in de lagere school in
Hippolytushoef, vlakbij het huis van de
familie Dam. De eenheid had de zorg
Het geheel is gemaakt door meubelma
ker Jacobs uit Leeuwarden. Deze artis
tiek begaafde man maakte als een fraai
slotstuk voor boven de schouw ook nog
een replica op schaal van De Maaier.
Daarnaast maakte Jacobs nog een stevig
dressoir voor de familie. 'Loodzwaar
en onverslijtbaar' volgens de zoon. 'Hij
staat nu bij mijn moeder en De Maaier'
bij mijn zus'.
Mevrouw Dam schrijft: 'Door dit beeld
houwwerk hoop ik een steentje bij te
dragen aan de herinnering van de ramp
die ons, inwoners van de polder, op 17
april 1945 trof'.
Lang heeft de schouw de familie niet
gediend in de polder. Na enkele jaren
werd de zaak verkocht aan de heer
Meeuwsen en beproefde het gezin zijn
geluk in Amsterdam. Mevrouw Dam
(nu 98!) woont alweer jaren in Brabant
heeft daar rond haar 70ste nog iets heel
voor een kanarie. Deze vogel diende in
de bunkers als zgn. gasverklikker: viel
het vogeltje ineens dood neer dan was er
sprake van koolmonoxide in de ruimte
en dus verstikkingsgevaar. In Hippo-
lytushoef ging het beestje mee met de
soldaten op hun dagelijkse wandeling.
Mevrouw Dam kreeg de zorg over het
beestje zolang de eenheid bleef. Na een
paar dagen kwam een soldaat de kanarie
halen en nam hem mee. Jaren en jaren
later vertelde mevrouw Dam dit verhaal
aan een kennis in Brabant. 'Weet je
de naam van deze soldaat?' vroeg de
kennis. Die kende ze niet. Het antwoord
zou je niet verzinnen. Dat luidde: 'Het
was mijn broer!'
Terug naar het fries. Het hangt nu aan
de balie in het Genootschapshuis; kom
eens kijken, het is de moeite waard. En
nogmaals dank aan de familie Dam!
24ste jaargang 2016/3, nummer 75