Bejaardenhuis Lelypark,
hoe het begon
Historisch Genootschap
Wieringermeer
Anita Blijdorp
in
Lelypark viert in september zijn vijftigjarig bestaan. Dit woonzorgcentrum
Wieringerwerf is anno 2016 een heel ander huis dan het 'bejaardentehuis' Lelypark
van 1966. Veel is veranderd maar in het moderne Lelypark is wél een oud ideaal over
eind gebleven: het is een woonplek voor de oudstezorgbehoevende mens in zijn of haar
vertrouwde Wieringermeer.
'Een modern ingerichte woongelegenheid
voor de pioniers die in prut en slijk de polder
hebben opgebouwd en nu op een leeftijd zijn
gekomen dat ze het kalmer aan doen'. Zo
typeerde de Wieringermeerbode op 13 oktober
1965 het centrum en de aanstaande bewoners
van dit allereerste bejaardenhuis op Zuiderzee
bodem. Op 3 januari 1966 nam de 75-jarige
mevrouw Kossen - Bakker uit Middenmeer als
eerste inwoner haar intrek in Lelypark, later die
maand gevolgd door de overige 63 bewoners.
De plannen voor een bejaardenhuis in de Wie
ringermeer dateren al van 1956, de
gemeenteraad nam het voortouw. Op 23
oktober 1959 werd de Stichting Bejaardenzorg
Wieringermeer opgericht. Een stichting op
algemene grondslag met een groot bestuur van
maar liefst 21 personen, tout georganiseerd
Wieringermeer zat aan tafel. In de gemeente
raad werd eerst nog een flink robbertje gevoch
ten over de positie van het college van b en w:
de voorzittersrol viel in het eerdere werkco
mité statutair toe aan een wethouder maar, zo
betoogde raadslid De Jong, 'Nu de stichting
zelfstandiger is geworden... is de tijd gekomen
om onder de "voogdij der gemeente" vandaan
te komen'. Helaas, dat feest ging niet door, het
college bleef nauw betrokken bij het dagelijks
bestuur van de stichting. En dat kwam, gezien
alle strijd die nog zou volgen met de rijks- en
provinciale overheid, wel zo goed uit.
Vanaf het begin was er veel animo voor een
kamer in Lelypark. Voorwaarden waren: 65 jaar
of ouder én medisch goedgekeurd. Wie te veel
mankementen had, kwam er niet in. Al gauw was
er een wachtlijst. In het eerste jaar ging men uit
van een pensionprijs van 250 gulden per bewo
ner per maand. Maar de inflatie gooide roet in het
eten en de tarieven moesten elk jaar omhoog.
Bewoners heetten 'gasten', een 'inwonend
directrice' was onderdeel van het concept: me
vrouw Van Schouwen (en haar man!), zwaaide
de scepter tot 1979. Ook de 'bejaardenhelp
sters' en de 'kookster' woonden in het gebouw.
Burgemeester Fokko Omta sprak bij de officiële
opening op 25 augustus 1966 peptalk met zijn
oproep aan bewoners om 'zelf met initiatieven
te komen voor gezonde levensvulling en -ver
vulling.' Hij benadrukte om vooral de hulp in
te roepen van de hele Wieringermeergemeen-
schap. 'Want ook al stuurt onze maatschappij
degenen die 65 jaar zijn geworden de werklaan
uit en het luchtledige in. dit prachtige cen
trum moet niet vervuld zijn van doodse en
dodende rust, maar van gezond leven.'
Voor het ontwerp van gebouw en omgeving
waren niet de minsten aangetrokken. Het
bekende architectenbureau Bonnema uit Fries
land had in zijn ontwerp opgenomen dat 'de
kamers zo groot mogelijk zouden zijn, opdat
24ste jaargang 2016/2, nummer 74