Gemengd huwelijk
w
ft
WW
mmf
Historisch Genootschap
Wieringermeer
Margie Verbruggen-Schilder
"Als mijn moeder 't wist, zou ze flippen", hoor ik een jonge vrouw zeggen. "En mijn vader
zou me vermoorden. Ik ga hem absoluut niet mee naar huis nemen." We zitten in de trein
en ongewild luister ik mee. Dat brengt mij terug in de tijd.
Is er dan nog steeds niets veranderd?
In mijn jeugd is het leven duidelijk en afgeba
kend. Bijna iedereen in het dorp is katholiek, ik
volg onderwijs op katholieke scholen. Ik mag
niet naar de kermis in het naburige dorp. Ik
kan daar immers een jongen ontmoeten die
niet-katholiek is. Tot ver in de jaren zeventig
wordt er vanaf kansel en preekstoel gebeden:
"Moge onze jonge parochianen opgroeien in
de geest van het geloof. En moge de Heer hen
behoeden voor een gemengd huwelijk." Ik
durf niet te zeggen dat iedereen in de kerk dat
beaamt met 'amen'.
Ook in de Wieringermeer wordt elke mogelijke
gelegenheid waar jongeren leeftijdgenoten met
een verschillende religieuze achtergrond elkaar
kunnen ontmoeten, uitgebannen. Kerken,
scholen, sportverenigingen hebben allen een
eigen signatuur. Pastoor Langedijk beijvert
zich in de jaren '40 voor katholiek voetbal
len en is een van de initiatiefnemers van het
KVG. Zelfs tijdens het paardrijden moeten de
geloven gescheiden worden. Op dansavonden
houdt de portier de niet-katholieke jongeling
tegen. De sociale controle is groot. Het keurs
lijf krap. Als mijn man op vrijersvoeten gaat
en op de kermis in Blokker gezien wordt met
een niet-katholiek meisje, komt een bevriende
graanhandelaar hem thuis de volgende dag
waarschuwen. "Dat meisje is een veel beloven
de partij, maar het mag niet."
GEMENGD HUWELIJKSBED
- v.
sJWMUMlta
Hfóck?
24ste jaargang 2016/1, nummer 73
