Trouwen in de
W ieringermeer
Historisch Genootschap
Wieringermeer
Lenie Visser-Geers
Trouwen doe je niet zomaar even! Een verbinte
nis moest aan strenge eisen voldoen. Allereerst
was daar het "Geloof". Immers: "twee geloven
op één kussen daar ligt de duivel tussen". Wat
die daar deed werd nooit verteld, maar het
moet heel erg geweest zijn. Om deze zgn. ge
mengde verbintenissen zoveel mogelijk te voor
komen waren er diverse jongerenverenigingen.
Elk kerkgenootschap had wel een gelegenheid
waar jongeren elkaar konden ontmoeten. Ook
dansclubs waren hiervoor prima geschikt. Zo
had bijvoorbeeld de katholieke jongerenvereni
ging DWO een afdeling "dans" waarvan je op
17-jarige leeftijd lid kon worden. Na afloop wer
den de meisjes dan netjes naar huis gebracht.
Aanvankelijk op de fiets, maar eind jaren-50
hadden de meeste jongens al wel een brom
mer. Hoeveel huwelijken deze dansavonden
opgeleverd hebben is nooit onderzocht, maar
het zijn er heel veel. De minimum leeftijd om
te mogen trouwen is voor meisjes en jongens
gelijk: 18 jaar. Uitzondering hierop is dat meis
jes in geval van zwangerschap mogen trouwen
op 16- en 17-jarige leeftijd. Minderjarigen
hebben altijd toestemming nodig van ouders
of voogd. Wat ook een grote rol speelde bij de
partnerkeuze was "afkomst". Dit was iets wat
voornamelijk door veel ouders nauwkeurig in
de gaten werd gehouden. Dit betrof dan vooral
het aantal hectaren land waarvan de vader
pachter was. Dit leidde vaak tot spanningen
in een gezin en in de relatie. Als dan de keuze
Fotograaf: Hero Rijnsend.
24ste jaargang 2016/1, nummer 73
