Verzekeren
Historisch Genootschap
Wieringermeer
Rein Kooien
Een verwoestende brand is voor een eigenaar/be
woner een regelrechte catastrofe. Je onderkomen
is weg, je hebt geen dak meer boven je hoofd en
vaak zijn bij die brand ook al je andere eigen
dommen vernietigd. Je bent berooid. Niet alleen
dat je pand weg is maar ook je onderpand. Geld
lenen om opnieuw te bouwen is dan lastig, want
je hebt nauwelijks nog zekerheden in te brengen.
Een reusachtig probleem waarmee de mensheid
al duizenden jaren kampt. Zonder hulp van
familie of vrienden is het schier onoplosbaar.
Ben je verzekerd? Zo ja, dan is de ramp door
gaans goed te overzien.
Een zoektocht door de geschiedenis van het
verzekeren brengt je ver terug in de tijd. Bijna
vierduizend jaar. Koning Hammoerabi van
Mesopotanië had in zijn rijk al een code bedacht
waarmee hij en zijn volk veel ellende konden
voorkomen en waarmee eventuele schade
gezamenlijk gedeeld werd. Toen ging het veelal
nog over roofovervallen, insectenplagen en
droogte. Afspraken over de verdediging en
afspraken over de waterverdeling waren typische
preventieve maatregelen. En in geval van schade
eerlijk delen.
De oude Perzen stelden in hun Achaemendische
rijk al een soort volksverzekering op. Notarieel
vastgelegd zelfs, althans zo zouden wij nu een
dergelijk contract noemen. Uiteraard golden die
regels uitsluitend voor de bezittende klasse. Jan
met de pet of kortweg Jan de Slaaf had niets in te
brengen, had ook geen eigendommen, was zelf
eigendom en kon dus slechts zijn leven laten.
Jammer dan.
Alexander de Grote stak Persepolis in brand. Was Darius verzekerd? De wederop
bouw van Persepolis komt vermoedelijk nooit af.
23ste jaargang 2015/3, nummer 72
43
