Verzuiling in de polder
Historisch Genootschap
Wieringermeer
Rein Kooien
Bij de kolonisatie van de Wieringermeer werd
niets aan het toeval overgelaten. Al in de jaren
twintig van de vorige eeuw bogen de plannen
makers zich over het vraagstuk hoe dit nieuwe
stuk Nederland te bevolken. Of, zoals de officiële
stukken laten lezen: 'De bevolkingssamenstel
ling moet een afspiegeling worden van de Neder
landse.' Van verzuild Nederland wel te verstaan.
Eerlijk verdeeld en voor iedereen gelijke kansen.
De polder kwam droog en de mensen kwamen.
Uiteraard na selectie, maar ook geselecteerd op
religie. Zo ontstond een strak verkaveld land
schap met een even strak verzuilde samenleving.
Als klein 'immigrantenkind', sta je in die nieuwe
wereld die door je ouders wordt ingericht. Dat
wordt ook jouw wereld. De mensen die over de
vloer komen en de mensen waar je naartoe gaat,
zijn die van je eigen groep. Die mensen hebben
een naam, die hebben een functie. Ooms, tantes,
grootouders, de bakker en het kerkvolk. Zij vor
men voor het kind de wereldbevolking. Iedereen
lijkt daar gelukkig mee, jij ook. Toch kom je vaak
mensen tegen die niet bij jouw kring horen, die
niet in je milieu passen. Ze zijn anders, ze zijn
niet van jouw kerk. Die anderen zijn er gewoon,
en je groet ze wel beleefd, maar ze spelen verder
geen rol in je bestaan. Zelfs de buren horen daar
bij. Ze zijn er, zoals er ook vogels en bomen zijn.
Ze horen bij het buitendecor.
Je zit in de klas met geloofsgenoten, je koopt
brood bij een geloofsgenoot, je vergadert met
geloofsgenoten, je koopt een fiets bij een geloofs
genoot, je stemt op een geloofsgenoot, je sport
met geloofsgenoten, je zingt met geloofsgenoten,
je trouwt met een geloofsgenoot. En als je van
die regels afwijkt, ontstaat er een onoverbrugbaar
23ste jaargang 2015/2, nummer 71
