Brief over de inundatie aan pastoor Braak
wisten ze niet goed hoe te handelen.
Ik heb er bij gestaan, dat na die gerust
stelling die mantel en dat pak weer van
den wagen moest en dat men twijfelde
of men wel door zou gaan. Thuis gin
gen we door met inpakken en opladen
van huisraad en hoopten dat al ons
werk voor niets zou zijn.
Zoo ongeveer kwart voor acht ging van
ons den eersten wagen met huisraad
naar onbekende bestemming, rich
ting Hoogwoud naar de familie Groot.
Kwart over twaalf een paar scherpe
knallen en dat moet het opblazen van
den dijk geweest zijn. Onze buurman
J. de Jong, was nog in het bezit van
telefoon en ik ging daar om inlichtin
gen. Hij kon niet veel mededeelen,
maar zou trachten eenige berichten te
krijgen. Later kwam hij met het bericht
dat men den dijk had opgeblazen,
maar het water wilde niet komen. Toch
gingen we door met inpakken en laden
met nog steeds een kleine hoop, dat het
voor niets zou zijn.
Om kwart voor twee Woensdag gingen
de laatste wagens van het erf; 't was
hard noodig, want het water golfde
overal heen. Tusschen de Prins Bern-
hardhoeve en buurman J. de Jong
kwam het water al op den weg. Het
meeste huisraad was gered, een partij
zaad en enkele machines lieten we
achter. Verderop stonden de buren nog
rustig te praten en was van het water
nog niets te zien. We hebben ze nog
gewaarschuwd, dat ze voort moesten
maken en dat het water al gauw zou
Een deel van
de originele
Parochiebrief
Zeereerw. lieer Pastoor.
Hoogwoud, 5 December 10-15.
Wat zijn we toch ondankbaar, nu hebben we reeds twaalf brieven
van U ontvangen en nog nimmer hebben we U iets van ons laten
hooren, het is eigenlyk niet zooals het behoort. We hebben echt ge
noten van Uw brieven en als we weer een brief hadden ontvangen,
hoopten we alweer spoedig de volgende tc zien verschynen. Om fa
miliebrieven te ontvangen is ook wel prettig, maar je bent dan wel
verplicht om zoo spoedig mogelijk wat van je tv laten hooren om
in do goede verstandhouding te blijven en nu lieten we onzen Pastoor
maar schrijven tot eindelijk in den laatsten brief een kleine vinger
wijzing. ook iets te laten weten hoe het ons in het laatste half jaar
was gegaan.
Meteen een mooie gelegenheid om Drec B. tc laten weten, dat we
met spanning zitten te wachten op het vervolg van zijn dagboek, het
water staai nog steeds dertien c.M, onder dc tiende trede en we ver
moeden dat het toch wel hoogcr gekomen is, vooral zijn we nieuws
gierig naar de laatste dagen op de pastorie, toen er van die vreemde
geruchten gingen, Het was voor alle parochianen een heuglijk nieuws
to vernemen dat onze pastoor 25 April opgeruimd en in goeden wel
stand te Medomblïk aan wal was geslapt.
Vanzelf gaan onze gedachten weer terug naar dien noodlottïgen
zeventienden April, Reeds lang wan non evocijatie van de Wieringer-
meer voorbereid, maar niemand geloofde aan dc werkelijkheid ervan,
later torn men in den dijk gaten begon te graven om daar dynamiet
in te plaatsen, begon het. bij enkeier. door te dringen, dat het wol
eens ernst kon worden. Toch geloofden we er weinig van, dat onze
moo5e polder hot lot zou ondergaan om onder water gezet te worden,
maar het is erger geworden dan de grootste pessimisten hadden ge
dacht.
Maar laten we beginnen met dien morgen van 17 April, Het was
een stralende morgen, er stond ons een prachtiger dag te wachten
de gewassen waren zeer voorlijk en alles stond er prachtig bij, alles
was alweer gezaaid en gepoot, 's Morgens ze» uur kwam er bericht,
onmiddellijke evacuatie van dc Wieringermeer, Zelf had ik voor een
groep tc zorgen, zoodat ik direct op stap ging om verder te waar
schuwen. Thuis begonnen ze onmiddellijk tc laden, Dat was een con
sternatie, maar niemand geloofde dat het ernst was. Nadat de groep
gewaarschuwd was, begaf ik me naar den wijkcommandant, die den
raad gaf, rustig aan te doen. hij meende dat er nict3 van zou komen,
het bevel tot opblazen van den dijk wag nog niet gegeven en anders
zou de nndorgrondsche wel in actie komen. Nu, tlïe is later in actie
gekomen, maar dat was om drank en sigaren bij enkele Wieringer-
meerboeren, Jammer dat dit is gebeurd, Voor dien tijd was wel
nuttig en gevaarlijk werk verricht, in verband met de bonnen voor
ziening voor de vele onderduikers in den polder en nog zooveel ander
levensgevaarlijk werk buiten den polder. Achteraf bekeken mag
Noord hol land dankbaar zijn, dat de ondergt-ondsche niet heeft inge
grepen. Nu ging alleen de Wieringermcer verloren en bleef het overige
gedeelte van onze provincie gespaard. Daarna ben ik nog weer langs
onze groep gegaan om de roenschen zooveel mogelijk gerust te stel
len. Dit gerust stellen had beter achterwege kunnen blijver., dan was
waarschijn ijk meer gered geworden en nu wisten zc niet goed hoe
te handelen. Ik heb er bij gestaan, dat na die geruststelling die man
tel en dat pak weer van den wagen moest en dat men twijfelde of
men wel door zou gaan. Thuis gingen we door met inpakken en op
laden van huisraad en hoopten dat al ons werk voor niets zou zijn.
De zwaarste stukken werden voorloopig naar boven gebracht, oxn zc
den volgenden dag weer naar beneden te sjouwen en buiten den
polder te brengen.
Zoo ongeveer kwart voor acht ging van ons den eersten wagen
met huisraad naar onbekende bestemming, richting Hoogwoud Nu
hadden we den afgeioopen winter kennis gekregen aan de Familie
Groot en was Bep vooruit gegaan om te vragen of we daar voor
loopig onder dak mochten. Nu we waren van harte welkom, niette
genstaande reeds acht hongerige stedelingen daar eon toevlucht had
den gevonden, De koeien gingen juist dien dag van sta] en daarna
zoo vlug mogelijk aan het stal bounon. Do stel heeft dit voorjaar
niet lang onbewoond geweest, Een dag later waren wy daar gehuis
vest en dat was een heele verandering, zoo uit die mooie huizen van
de Wioringermcer en dar. in den koestal. 's Zomers woonde het gezin
van Groot op het stalletje en dat kregen wij ter beschikking. Nu dat
is ten heel mooi kamertje, het werd vlug nog wat behangen en de
muur gesaust en daar hebben wc ruim vyf maanden gewoond. Met
het Iaden werd inmiddels doorgegaan, in de schuur was nog een partij
kariyyzaad en haver, dat werd ook nog naar boven gebracht-
Zoo nu en dan ging ik om inlichtingen by onzen wijkcommandant
en steeds maar geruststellende berichten. Kwart over twaalf een paar
scherpe knallpn en dat moet het opblazen van den dijk geweest zijn.
Onze buurman J. de Jong, was nog in het bezit van telefoon en ging
ik daar om inlichtingen. Hij kon niet veel mededeeien, maar zou
trachten eenigc berichten te krijgen, Later kwam hij met het bericht
dat men den dijk had opgeblazen, maar het water wilde niet komen-
Toch gingen we door met inpakken en laden mef nog steeds een kleine
hoop, dat het voor niets zou zjjij.
Not; den zelfden middag vertrok hei grootste gedeelte van ons ge
zin naar Hoogwoud, met ons drieën bleven we achter en ook nog drie
arbeiders in de schuur, Fr was dien dag hard gewerkt en alle arbei
ders hadden ruim hun plicht gedaan. T Avonds acht uur kregen we
negen Duitschers op bezoek, hun bedoeling zal wel roof geweest zijn,
ze kunden niet begrijpen, dot we nog niet weg waren. Wu waren niets
gerust met die hoeren, We hadden benzine en gasolie opgegraven en
dat waren van die verboden artikelen waar jo nogal eens last mee
kon hebben ais ze zooiets ontdeklen. Gelukkig hadden ze ergens
anders lucht van gekregen. Al het brood was mee naar Hoogwoud en
daarom had Jo pannekoeken gebakken en loen hebben die hoeren
niet gevraagd of we ook nog eten moesten, maar dc parmekoeken
naar binnen gewerkt. Een kistje appelen konden ze er ook nog bij
gebruiken en toen dropen ze af. Wy allang blij dat het zoo afliep.
Nadien ben ik nog om inlichtingen geweest, hel was wel reeds
verboden tijd, maar om zoo den nacht in tc gaan, daar vociden we
23ste jaargang 2015/1, nummer 70
