Zelfs leden zonder
vrijwilligersstatus
stonden te schuren
en te poetsen
Verhuizen naar de Cultuurschuur: verbouwen, schilderen en herinrichten
geen betere achtergrond te verzinnen
voor onze geschiedenis, geen geschikte
re bewaarplaats te ontwerpen voor onze
historie. Hulde aan de vrijwilligers van
het Genootschap die vanaf een smal
kleurwaaierstrookje al dat moois bij el
kaar bedacht hebben. Indrukwekkend,
intrigerend en rustgevend; kortom heel
mooi. Voor de verfkenners, het gaat
om de Historkleuren Leem S4005 en
Loom S1002.
ander moet alles op alles gezet worden
om het geluid juist binnen te houden.
Ons Genootschap had ook wensen.
Groot genoeg, museale gebruiksmoge
lijkheid, gelegen aan de centrale hal,
archief met klimaatregeling, voorzie
ning voor keuken, goed bereikbaar en
het mag niet te veel kosten. En eigen
lijk zijn we ook kritisch wat betreft
onze nieuwe buren. Een goede buur is
tenslotte beter dan een verre vriend.
Bedenken is één ding, doen is heel wat
anders. Hoe begon het ook al weer?
Toen de gemeente Wieringermeer op
hield te bestaan, per 31 december 2011,
en we met z'n allen aanschoven bij de
club Hollands Kroon, vertrok onze hele
ambtelijke bezit naar Anna Paulowna.
Ambtenaren weg, politiek weg, spullen
weg. Loggersplein 1 was verlaten en de
grote stilte brak aan. Eén geluk: het ge
bouw kon niet mee, maar het stond wél
verweesd en hologig
te verkleumen. De
plek waar we bijna
allemaal getrouwd
zijn, waar velen als
nieuwe wereldburger
ingeschreven wer
den, waar plannen
gesmeed werden
en waar plannen
sneuvelden, die plek smeekte om een
nieuwe start. Uit enkele breinen kwam
een idee.
Globaal omvat het gemeentehuis aan
vloeroppervlak drieduizend vierkante
meter die verdeeld moest worden over
een groot aantal (nu 25) gebruikers.
Gebruikers die stuk voor stuk sterk ver
schillende wensen hadden: van een stil
hoekje tot een grote A-locatie. De een
wilde veel licht, de ander uitsluitend
noorderlicht. Bij de een mag nauwelijks
geluid binnenkomen en bij weer een
Na uitvoerig overleg belandde het
Genootschap op de begane grond
van het hoofdgebouw, in de ruimtes
2.02 t/m 2.05, met daarbij de eronder
gelegen archiefruimte. Daar moet het
gebeuren. Het Genootschapsdeel be
stond uit een viertal kantoren plus een
indrukwekkend, maar stoffig, archief.
Uit eigen huiselijke ervaring is mij
bekend dat verbouwen en herinrichten
enige discussie kan oproepen. Zo ook
hier, vreesde ik. Maar
het viel reuze mee.
Het Genootschap
wordt omringd door
een leger van vrij
willigers met ieder
een eigen taak. Heel
duidelijk. De bezor
gers bemoeien zich
echt niet met de vloerbedekking en de
redactie niet met het plaatsen van een
vitrinekast. De archiefgroep nam het
voortouw en gesteund door het bestuur
was al snel duidelijk welke wanden ver
wijderd moesten worden, hoe de vloer
moest worden, waar de computers
moeten staan, welke deur dicht kan,
welk ophangsysteem het gaat worden,
enzovoort. Toen kwam de activiteiten-
groep toegesneld om, zoals de naam
al zegt, gewoon de mouwen op te
stropen. Ook vrijwilligers van de
Cultuurschuur hielpen mee.
22ste jaargang 2014/3, nummer 69
