zitter zijn, het leiden van vergaderingen,
of het vertegenwoordigen van de ANBO in
zaken die spelen, vind ik allemaal best. Bij
activiteiten van klaverjassen, of biljarten ben
ik er nooit, want ik ben altijd op de boerderij
en ik vind dat die voorgaat.
Kijk, op dit moment zijn er heel belangrijke
dingen aan de hand bij de senioren in deze
gemeente, in ieder geval in Middenmeer.
Dat is natuurlijk het samenvoegen van de
Meerpaal samen met de Kroon. In de ge
meenteraad is daar uitvoerig over gediscu
teerd, slot van het liedje was dat men toch
vond dat de Meerpaal gesloopt moet worden
en de ANBO-leden moeten intrekken bij de
Kroon. Toen kregen we de discussie onder
welke voorwaarden we dat zouden doen en
welke aanpassingen nodig zijn. De ANBO
en de Kroon hebben daar van het begin af
aan hele andere gedachten over gehad dan
het gemeentebestuur en de gemeenteraad.
Ik denk dat de beslissing gevallen is in een
begrotingsvergadering, zo tussendoor. Daar
van heb ik er vele meegemaakt. Op een ge
geven moment ben je het spuugzat en vind
je dat er wel een end aan mag komen. Dan
jagen ze er nog even gauw een paar dingen
door, waarvan je eigenlijk de reikwijdte niet
kent. Ik denk dat het accommodatiebeleid er
zo tussendoor geslipt is, dat het de bedoe
ling was. De Meerpaal moest dus gesloten
worden. Aan die Meerpaal de laatste vijf jaar
niets en helemaal niets gedaan. En nou in
eens zeggen ze dat er vijf jaar achterstallig
onderhoud aan zit. Maar ze willen het niet
meer opknappen, want dat kost honderddui
zend gulden. Nou, dat betwijfel ik dus. Maar
goed de wethouder van toen kwam tijdens
een politiek debat in het ANBO-gebouw met
het voorstel: Als jullie er niet uit willen, of
als er te grote tegenvallers zijn, dan kunnen
jullie wat ons betreft, blijven zitten. Jullie
hoeven er niet uit. Daar stonden ze als een
blok achter, ook mijn eigen wethouder. Mis
schien weten ze het niet meer, of misschien,
in het ergste geval, staan ze te liegen.
Het is lelijk om te zeggen. Op een gege
ven moment stonden we gewoon voor een
voldongen feit, het was gebeurd. Wij kon
den nog wel wat meepraten over inrichting,
over grootte en over hoe het allemaal moest,
maar we moesten en zouden bij elkaar.
Uiteindelijk kregen we in de gaten dat er
geen weg terug meer was. Toen zijn we maar
gaan praten, per slot van rekening zijn het
toch twee verschillende groepen ouderen.
De Kroon en de ANBO staan gewoon strak
op één lijn. Al die activiteiten, die samenvoe
ging in een en hetzelfde gebouw, waarvan
de gemeente zei er is zo veel ruimte en dit
en dat. Er zit ook nog een zorgvoorziening.
De ruimte van ons is dus kleiner geworden.
Wij vinden dat als we bij elkaar gaan, we uit
breiding van de ruimte moeten hebben. Uit
breiding kon niet worden toegestaan, maar
er zou wel een muur worden uitgebroken.
Toen kwam dat voorstel in de raad. Eigenlijk
wisten we de afloop wel. Ja, het leek gewoon
verloren. Aan de wethoudster werd tot twee
keer toe gevraagd of de beide seniorenorga
nisaties volledig achter dit voorstel stonden.
Daar kwam geen rechtstreeks antwoord
op. Tijdens de mogelijkheid tot inspraak
heb ik gezegd dat beide organisaties de ver
antwoordelijkheid voor het samengaan niet
namen. Het is in mijn ogen alleen maar
een keiharde bezuinigingsregel en meer
niet, waar de ouderen de dupe van zijn. En
meer niet.'
'Houd rekening met de ouderen. Zoiets als
een seniorenraad moet er komen. Als er dan
punten van belang zijn, kunnen we bij die
raad te rade gaan. Het staat in de program
ma's van alle partijen. Laten we het eens
waar maken.'
Bewerking Rita Smit
met dank aan Henk Torenvlied
4°
22ste jaargang 2014/2, nummer 68
