dat is heel moeilijk in te passen. Hij heeft
heel gewoon en laconiek een eigen bedrijf
gesticht, dat heeft hij grootsig opgepakt. Hij
wou bijvoorbeeld tien bunder bloemkool en
tien bunder broccoli. Zo is hij bezig. Maar
vader loopt daar ook bij en helpt waar hij
kan daar waar hij het hardste nodig is. Als
het werk me een beetje bevalt en ligt, dan
wil ik dat nog wel jaren doen. Dus er zijn
eigenlijk drie agrariërs. Hoofdzakelijk tuin
bouw en bloemen. Ze doen het wel goed.
Ik zou er niet aan moeten denken dat het
bedrijf in vreemde handen was overgegaan,
dan had ik daar totaal geen boodschap meer.
Als ik om zes uur bloemen zie staan, dan
denk ik: ik moet
er heen, ik moet
daar plukken.
Vooral als het
winter is, is het
er behaaglijk. Je
kunt dan bloe
men plukken
bij negentien,
twintig graden
en als het ware
in je blote bast
je werk doen. Ik
hoop dit nog ja
ren te doen. En dan zal de tijd je wel achter
halen. Of dat je een tik krijgt of weet ik veel
wat. Er lean van alles gebeuren en dan houdt
het misschien op. En dan heb ik wat meer
tijd voor andere dingen waar ik in zit en zo.
Maar tot nog toe wil ik het graag nog een
tijdje zo houden.'
Andere tijden
'Er is wel wat veranderd in de jaren. Als ik
zie wat er aan post, daar aan de dijk, binnen
komt, dan denk ik: heerlijk dat je dat alle
maal niet meer hoeft mee te maken. Want
je lijkt wel zo'n papieren boer met een regel
geving die er vroeger eigenlijk helemaal niet
was. En ik zeg niet dat het niet nodig is. Er
moeten gerust hier en daar wel wat dingen
veranderen en aangescherpt worden, maar
er zit zo'n papieren rompslomp bij. Je on
dernemerschap staat gewoon onder druk. Je
hebt eigenlijk geen tijd om gewoon lekker
op het land te zijn, of in je kas te wezen, of
je werk te doen, of de boel te organiseren,
of wat. Nee, je moet gewoon papieren invul
len van het MINAS en allerlei milieudingen.
Er mag bijna niets meer. Ja, ik ben het eens
met mensen die zeggen: het is moeilijk om
in deze tijd boer te zijn. Want je lijkt wel zo'n
halve misdadiger als je gewoon je werk doet.
Je bent bezig met je werk, met je brood. Wat
veelal ook je hobby is, want dat wil je graag.
En alle dingen die daar afbreuk aan doen in
jouw ogen, die stelen maar aandacht die je
moet gebruiken om tot een goed product te
komen, om tot een stuk brood te geraken.
Ja, ik ben blij dat
ik dat allemaal
niet meer hoef
mee te maken.
Nee, de post mis
ik niet, maar wel
de mensen erom
heen. Die komen
niet meer voor
mijdie komen
voor mijn zonen.
De handelaars de
mensen die wat
te vertellen heb
ben, de gezelligheidsmensen. Ja, ik ervaar
ze wel, maar mij zien ze als 'de ouwe'. Ze
lopen om mij heen.'
Gemeenteraad en Raad van Elf
'De politiek ben ik eigenlijk ingerold. Ik ging
op een lijst staan en ik zat er in. Voor mij
was het veel moeilijker om in de Raad van
Elf te komen dan in de gemeenteraad. De
Raad van Elf heeft wel een stempel op mijn
leven gedrukt, daar heb ik eigenlijk veel aan
te danken. Daar ben ik rijk onder vandaan
gekomen. Nee, niet financieel, maar daar
heb ik leren praten en met mensen omgaan.
Ook met de mensen onderling de boel heel
houden. Mooie avonden organiseren, daar
was je echt goed mee bezig. Ja, dat heeft
mijn leven echt duidelijk beïnvloed.
In de gemeenteraad heb ik een mooie pe
riode gehad. Ik had er nog best vier jaar
22ste jaargang 2014/2, nummer 68
38
