ren naar Brugstraat ii gekomen om hem te
horen vertellen. Zijn verhaal ging niet alleen
over de inundatie, maar ook over gebeurte
nissen voor, tijdens en na de oorlog. Hierbij
vertoonde hij historische foto- en filmbeel
den, onder andere van de eerste droogleg
ging, de onderwaterzetting en de tweede
drooglegging.
'De Duitsers hadden', zo vertelde Meeuw-
sen, 'in Medemblik en bij de Domeinen om
kaarten van de dijk gevraagd, zogenaamd
om de dijken te kunnen versterken. Achter
af wilden ze hem ondermijnen. De boerde
rij van de familie Bierma stond tegenover de
plek waar het gat in de dijk is geslagen. In
1945, vlak voor de onderwaterzetting, wer
den bij hen 25 mensen ingekwartierd die de
Duitsers in Schagen hadden opgepakt. Zij
moesten de gaten graven waarin de bom
men zijn gelegd. Een groep personen die
eerder door Duitsers aan het werk was ge
zet, hield de boel te veel op. In die groep za-
Cees Meeuwsen luistert naar
vragen van toehoorders.
Foto: lna Hoogenbosch-Glas
ten enkele leden van de ondergrondse, zodat
de verzetsgroep op de hoogte bleef van de
vorderingen. De bommen die gebruikt zou
den worden om de dijk op te blazen, lagen in
een schuurtje op Wieringen en zouden naar
de dijk gebracht worden. De ondergrondse
had contact met de regering in Engeland
en vroeg om vliegtuigen om de Duitsers
van de dijk te schieten. Het luchtruim was
al in handen van de bevrijders. De regering
in Engeland vond dit niet verantwoord. En
was bang dat de zwaarbewapende militairen
hen allemaal overhoop zouden schieten en
begon er niet aan.'
'Dit is één verhaal dat verteld wordt', al
dus Meeuwsen. 'De ware toedracht van de
inundatie blijft duister. Pas 's nachts kreeg
de burgemeester te horen op welk tijdstip de
dijk opgeblazen zou worden. Overal werden
mensen ingeschakeld om dit tijdstip bekend
te maken: 12 uur die middag. Velen pakten
gauw hun spullen bijeen, laadden ze op kar
ren en trokken de polder uit. Toch waren
er mensen die niet wilden geloven dat de
polder onder water kwam te staan. Zij ble
ven en werkten nog verder op het land tot
de grote knal kwam. Alle wegen zaten vol
met vluchtende mensen. De tweede dag zag
je het water al in de sloten omhoog komen.
Alles verdween onder water. De vluchtende
mensen werden op verschillende plekken
buiten de polder ondergebracht. In schuren,
kippenhokken en stallen, totdat ze wat be
ters aangeboden kregen. Later begon het te
stormen en verdween alles wat nog overeind
stond in het water.'
De bezoekers van het Genootschap waren on
der de indruk van het verhaal van Meeuwsen.
Velen vonden herkenning en vertelden over
hun eigen ervaringen tijdens de inundatie.
lna Hoogenbosch-Glas
22ste jaargang 2014/2, nummer 68
