de eerste machinist en die zei niet veel. Hij
deed iets twee keer voor en als je het de
derde keer niet goed deed, dan kreeg je
een tik op je vingers en dan liep hij weg.
Dus dan was het genoeg. Ik weet nog van
een keer, toen stond ik met de hamer bij het
aambeeld, had ik de steel niet op het eind
vast. Hij pakt me de hamer uit de handen,
zaagt een stuk van de steel af en zegt: "Dat
gebruik je toch niet." Ja, daar leerde je van.
Daar kreeg je een goede opleiding. Dat ging
van beginjongen tot en met eerste machi
nist. Ik ben tot en met tweede machinist ge
komen. Het examen voor eerste machinist
heb ik niet meer gedaan. We werden ook
opgeleid in elektra en diesel.
We hadden ook een elektrisch net naar de
graafmachine toe, want die werd ook elek
trisch aangedreven. De locomotieven op het
bedrijf die de klei moesten ophalen vanaf
de afgraving, die liepen aanvankelijk op een
benzinemotor. Geloof het of niet, maar dat
was een Volkswagenmotor. Later werden dat
allemaal driecilinder diesels, dat was een
hele verbetering. Dat locomotief rijden heb
ik ook wel gedaan. Dan reed je met die loco
motief met 15-kuubs kantelbakken er achter
naar de fabriek. In die karren kon anderhalf
a twee kuub. Het laatste eindje moest je met
dat treintje tegen een dijk op en dat
lukte wel eens niet. Je had, zo moet je
rekenen, zo'n 25 kuub zware klei mee.
Een klein zandstrooiertje voorop de
locomotief dat wilde wel helpen. Later
kregen we drie grotere locomotieven
met vier cilinders. Nog later werden
het allemaal elektrische locomotie
ven. Die klei was zo vet, dat als je je
ergens aan vastpakte je bleef vastkle
ven. Het was de allervetste zeeklei.
Daar werden dan de rooie stenen van
gebakken. Later ging het bedrijf over
op gele stenen, want die werden in die
tijd gevraagd voor in kleine schoor
steentjes. Daarvoor haalden we de
klei onder Leeuwarden weg.
Naar de Wieringermeer
In 1954 kwam ik Rigtje tegen tijdens
een feest in het bos en we zijn in 1957
getrouwd. In 1962, wat de reden was
dat weet ik niet meer, zag ik een ad
vertentie van de firma Hoekenga uit
Middenmeer bij ons in de krant staan.
Dat was de Leeuwarder Courant, zo'n
zelfde soort krant als hier de Schager
Courant. Daarin vroegen ze monteurs
landbouwwerktuigen en dat leek mij
wel wat. Dus heb ik daar op gesol
liciteerd. Ik kreeg bericht om voor een ge
sprek te komen. Ik heb toen een auto van
een vriend kunnen lenen en daarmee ben
ik samen met Rigtje naar de Wieringermeer
gereden. Rigtje wilde per se meegaan naar
Middenmeer, want ze wilde er zeker van zijn
dat we niet op een flat kwamen te wonen.
We hebben eerst koffie gedronken bij een
zus van mijn moeder die hier woonde. Zij
Wieger, geheel rechts, in actie
32
Kroniek no. 67, 22" jaargang, 2014/1
