Van het bestuur
Afscheid van Joop Broekstra, onze filmmaker
Super-8-films, VHS-banden of de Philips
2000-cassettes, oude schijven of nagelnieu-
we dvd's, al het filmmateriaal dat betrek
king had op onze geschiedenis lag opgesla
gen op de genootschapszolder. Dozen vol.
Ontoonbaar.
Een paar jaar geleden na één oproep in de
Kroniek meldde Joop Broekstra zich. Zijn
kennis en vaardigheid als hobbyfilmer stel
de hij beschikbaar. Zijn zwakke gezondheid
ten spijt, werkte hij in een rap tempo door
de deels aaneengeplakte filmrollen en ver
vuilde cassettes. Uit al het bruikbare beeld
materiaal stelde hij een serie prachtige films
samen met goed geluid, met mooie hoezen,
met heldere beschrijvingen en allemaal in
tweevoud voor de zekerheid. Kortom weer
galoos. Wat een man.
En als je dan verneemt dat Joop overleden is,
dan denk je: Wonderlijk eigenlijk dat je nog
altijd Wieringermeerders tegen kunt komen,
die al jaren vlak bij je wonen, maar waarvan je
geen weet had en die na zo'n toevallige ont
moeting je opzadelen met de gedachte: jam
mer dat ik je niet eerder heb leren kennen.
Joop was zo'n mens.
Themamiddag 'Logeren en kamperen in
onze polder'
Hoe lang is het geleden dat een groepje op
geschoten jongens bij me aanbelde met de
vraag: 'Mogen we in het stro slapen? We blij
ven maar één nachtje.' Ze keken me daarbij
aan alsof een afwijzing voor hen zo ongeveer
het einde der tijden ging betekenen. Bijna
middernacht, een schuur vol brandbaar
spul en vijf totaal verregende knapen die
bleekjes en ook nog hongerig, zichtbaar toe
waren aan de broodnodige rust.
Even denken. Over mijn hart gestreken en
de jongelieden gemeld dat ze welgeteld een
kwartier de tijd kregen om hun voedsel tot
zich te nemen en een holletje in het stro de
draaien en dan zou ik het licht uit komen
doen en de schuifdeur op de ketting vast
zetten. Lucifers inleveren, zaklampje mag.
Mijn vrouw verklaarde me voor gek. Ik deed
die nacht geen oog dicht. En almaar den
kend aan mijn kampeerpartij in de dijkoksel
bij het gat van de dijk en de zwemsessies in
het zuiderwiel als jong padvindertje, haalde
ik gebroken de ochtend.
Dit speelde zich lang geleden af.
Nu zijn er caravans, lichtgewicht tentjes,
campers, B&B's, motels en zelfs lodges.
Hele kampeerterreinen daarentegen zijn in
onbruik geraakt, het hedendaagse hooi lijkt
wel meer te kriebelen, de regelgeving rond
overnachten op de boerderij is gewijzigd,
veel is veranderd.
Tijd om er eens over te praten.
Ineke Swier en Sandra Munster nemen ons
vanuit het kampeerverleden mee naar het
huidige toeristische leven in de Wieringer-
meer. Op 18 januari 2014 vertellen ze hun
verhaal. Toegang vrij, koffie en thee staan
klaar.
Zaterdag 18 januari 2014,
Genootschapshuis, aanvang 14.30 uur
Jaarvergadering en lezing Eva Vriend 'Het
verhaal van een polder die perfect moest
zijn'.
Eva Vriend schreef, als geboren en getogen
NOP'er, een fascinerend boek over de se
lectie van de polderbewoners. Over de uit
verkorenen maar ook over afgewezenen. Na
afhandeling van de verenigingszaken op de
jaarvergadering zal zij over dat boek komen
vertellen. De eerste druk van 'Het nieuwe
land'verscheen in januari 2013. De onderti
tel van het boek luidt: 'Het verhaal van een
polder die perfect moest zijn'.
In het kader van de kolonisatie van de Zui
derzeepolders heeft de Directie van de Wie-
ringermeer indertijd een selectiesysteem
opgezet waarmee ze als kolonisator de
bevolkingsopbouw in die polders kon rege
len. Regelen naar de wens van de Staat der
Nederlanden. Selecteren was noodzakelijk
al was het alleen maar omdat het aantal
Kroniek no. 66, 2ie jaargang, 2013/3
