voordoen. Een eigen interne technische
dienst weet altijd raad en repareert snel,
efficiënt en voordelig. De naam van een van
die techneuten moet hier genoemd worden:
Bas Blijdorp. Hij heeft veel voor het Genoot
schap gedaan. Zo blijven wij hem herinne
ren. Temeer daar hij ook twee boeken voor
het Genootschap heeft samengesteld en
geschreven. Helaas zijn beide boeken uit
verkocht. Maar de dankbare herinnering aan
onze schrijvende timmerman blijft.
Verschillende groepen
Nu het toch over schrijven gaat, onze schrij
versgroep bestaat al jaren en nog zijn niet
alle Wieringermeergebeurtenissen opge
schreven. Ze zijn ook nog niet allemaal ver
teld en er ontstaan telkens weer nieuwe
verhalen. Opvallend aan dat immateriële
erfgoed is dat het vrijwel altijd om jeugdher
inneringen gaat die op latere leeftijd opbor
relen en naar buiten komen. Jonge mensen
maken meer mee, lijkt het, en ze ondergaan
hun leven intenser dan de bedaagde mens.
Maar de ouderen vertellen en schrijven lie
ver dan de jongelingen. Dus terugkijkend
naar hun jonge jaren komen de gebeurte
nissen bijna vanzelf terug in hun geheugen.
Ze hoeven het alleen maar op te schrijven.
Veel mensen doen dat met plezier en met
een zwierig handschrift. Voor de mensen
die geen pen hebben of geen schrijfzin is
onze schrijversgroep de ideale partij om
hun geschiedenis aan te vertellen. In het
archief staan die vertellingen onder de titel
'persoonlijke verhalen' opgeslagen. Op de
website kan men door de verhalenbundel
bladeren en op zoekwoord is elk verhaal te
traceren en te lezen.
Meestal wordt een kandidaatverteller bena
derd door iemand van de schrijversgroep.
Het kan natuurlijk ook andersom. Als u uw
verhaal kwijt wilt kunt u altijd contact opne
men met het Genootschap. Uw geschiedenis
komt dan in goede en veilige handen, opge
slagen voor de volgende generaties.
Het Genootschap heeft nog een bijzondere
schrijver, de journalist onder ons. Zij ver
zorgt de publiciteit. Zij laat de buitenwe
reld weten dat we er zijn en wat we doen.
Gewoon onmisbaar.
Zelfs het Genootschap gaat digitaal. In de
vorige alinea werd de website al terloops
genoemd. Een historische vereniging is op
digitaal terrein geen voorloper. Heel begrij
pelijk en verklaarbaar. De gemiddelde leef
tijd van de vrijwilligers is nooit exact bere
kend maar al schattend en rekenend mogen
we veronderstellen dat ze allemaal vóór of
in de vijftiger jaren van de vorige eeuw hun
opleiding genoten. Ze leerden alles over het
decimale stelsel maar het begrip digitaal
stond zelfs nog niet in de Koenen van 1966.
De digitalis, vingerhoedskruid, stond toen al
wel in vrijwel iedere bloementuin, maar had
geen elektronische connecties.
Met vallen en opstaan is het Genootschap
de computer gaan omarmen. Het kon niet
anders. En nu: e-mails zijn niet meer weg
te denken. Alle foto's zijn nu digitaal opge
slagen, werk van de Digitaliseergroep. De
archiefcollectie wordt geleidelijk aan in het
ZCBS (Zijper Collectie Beheer Systeem) ge
zet en de Website van het Genootschap is,
alhoewel nog steeds in opbouw, een zeer
bruikbaar podium voor alle verenigings
zaken. Toegegeven, het ging moeizaam,
maar van alle vrijwilligers is nu ruim 90 pro
cent voorzien van een e-mailadres. Dat was
twintig jaar geleden ondenkbaar.
Hoeveel tentoonstellingen zijn er in al die
jaren ingericht? In eigen huis of elders? We
weten allemaal nog van de lucratieve gar-
derobedienst op Agriport, van het Beloofd
Land megaproject samen met de basisscho
len en een aantal provinciale instellingen,
nu samengevoegd tot Cultuurcompagnie
Noord-Holland.
Na zelf in een eerder stadium een plan voor
een Pioniersmuseum gelanceerd te hebben
20
Kroniek no. 63, 20e jaargang, 2012/3
