24X. Ook werd 25X een lied of gedicht gepu
bliceerd en werd nx een Jubileum terugge
haald in de herinnering.
Andere onderwerpen gingen over archeolo
gie, het Joods Werkdorp, de mechanisatie,
de ontginning van de polder, sport, woning
bouw enz. enz. enz.
Kortom: over heel veel dat de polder betreft
en aangaat.
De huisvesting
Het onderbrengen van de collectie werd na
het verlaten van de woning van dhr. en mevr.
Teeling-Geers een zorg. Een grote zorg zelfs.
Een groeiende collectie vraagt meer ruimte.
En het ordenen maakte het probleem nog
groter. We weten allemaal dat alles opstape
len in een hoek de meest efficiënte opslag
methode is, ruimtelijk gezien althans. Sor
teren en scheiden zoals archivarissen doen,
leidt tot een aanzienlijk groter ruimtebeslag.
Het huis werd te klein. De Rabobank in Mid-
denmeer bood uitkomst. In 1995 betrok het
Genootschap daar een flinke kamer. Wand
rekken werden aangeschaft, een bureau en
een stoel. Op die stoel gezeten ging mevr.
Maris-Eriks onverstoorbaar verder met
haar archiefwerk.
Drie jaar lang was het Genootschap onder
de pannen. Het kostte niets. Prima dus. Be
halve dat het tijdelijk was, mankeerde er
aan dit onderkomen ook een niet te onder
schatten bezwaar, namelijk dat het niet toe
gankelijk was voor het publiek. Een van de
hoofddoelstellingen van het Genootschap
kon dus ook daar niet verwezenlijkt worden.
De roep om een eigen onderkomen werd
steeds duidelijker.
Onder aanvoering van (in 2010 begiftigd met
een koninkelijke onderscheiding) voorzitter
Cees Meeuwsen werd een stout plan gelan
ceerd. Brugstraat 11 kwam te koop. Zonder
al te lang te aarzelen en in grote eendracht
werd in eigen kring een haalbaarheidson
derzoek verricht met als conclusie: Dit moet
kunnen. Ondernemend Wieringermeer en
boekhoudend Wieringermeer stelden een
ijzersterk plan op waarbij voor de finan
ciering de leden werden ingeschakeld als
obligatiehouders; en niet te vergeten de
genereuze ondersteuning door de Stichting
Oude Beurs. Brugstraat 11 kon worden aan
geschaft. Het Genootschapshuis stond in de
steigers. Op 15 april 2000 werd de feestelijke
opening verricht door Tonny Teeling-Geers.
Al meer dan tien jaar genieten we alle
maal van dit rijke bezit, sinds kort zelfs
met etalage.
Gastvrouwen en gastheren
Maar een rijk bezit levert ook werk op! Je
collectie publiekelijk toegankelijk maken
betekent eenvoudigweg dat er iemand moet
zijn om de deur open te doen, om de bezoe
kers te ontvangen, om ze wegwijs te maken,
om hun vragen te beantwoorden en om ze
iets aan te bieden. De wekelijkse openstel
ling wordt mogelijk gemaakt door vele gast
vrouwen en gastheren. Een groep van ruim
twintig dames en heren verdeelt in goede
harmonie de zaterdagen. Zij hangen iedere
zaterdagmiddag om twee uur de vlaggen uit,
zetten koffie en thee en nodigen de bezoe
kers aan de grote ovale tafel. Aan die tafel
komt de geschiedenis van de polder iedere
keer opnieuw weer tevoorschijn. En steeds
weer anders. Afhankelijk van de bezoekers,
van hun vragen, van hun schenking die ze
ter plekke aanbieden, wordt een onderwerp
besproken. Het archief bewijst ook iedere
zaterdag zijn dienst.
Enthousiast begeleiden de gidsen de
mensen langs de staande exposities, ze
bladeren samen door de fotoboeken of kij
ken samen naar een van de vele historische
Wieringermeerfilms.
De aantekeningen in de gastenboeken
geven aan dat vrijwel elke bezoeker
de gastvrijheid rond de stamtafel van het
Genootschap zeer op prijs stelt.
Maar ook het Genootschapshuis kent zijn
defecten. Een dakpan met een scheur, een
kapotte tl-buis, een lekke kilgoot, een hape
rend slot, allemaal zaken die zich wel eens
.9
Kroniek no. 63, 2oe jaargang, 2012/3