AGRARISCH ADVIES
m zwaar weer
beschouwen. En wat zien ze: "de Venetiaan-
se Galeij" is aan de lijzijde ontzet en op vele
plaatsen "verrampeneert" (zwaar gehavend).
Bovendien zit het wrak al voor een deel in de
grond. Kortom, de sloop gaat meer kosten
dan het opbrengt.
Kapitein Eijk ziet het kennelijk niet meer
zitten want uit de archieven blijkt dat
hij het scheepswrak wel heeft verkocht,
alleen niet voor welk
bedrag. De nieuwe ei
genaar laat de berging
nog eens aanbesteden
en op 2 april is Meije
Wiebes bereid voor
300 florijnen het wrak
ter plekke te slopen.
Lukt het hem niet voor
ditzelfde bedrag aan
sloophout en enkele
achtergebleven goederen
te verkopen, dan betaalt
hij alleen het bedrag wat
hij heeft verdiend. Een
soort "no cure no pay",
lang voordat dit begrip is
uitgevonden.
Of de nieuwe eigenaar zijn investering
heeft terugverdiend zullen we nooit meer te
weten komen. Ook niet hoe het kapitein
Jan Christiaan Eijk en zijn mannen is vergaan
na dit avontuur. Noch of er na de droogleg
ging van de Wieringermeer enig restant van
dit schip is teruggevonden.
Marieke Roos
Kroniek no. 62, 2oe jaargang, 2012/2
ïSjK-ojis^jigia
