assisteerde. Dit zijn in de loop der tijd wel
zes verschillende oproepkrachten geworden
en dat Mart ook goed met zijn personeel om
kan gaan, blijkt wel uit het feit dat telkens
wanneer een scholier weer moest afha
ken, deze zelf voor een opvolgster zorg
de. "De eerste hebben we zelf op moeten
zoeken", aldus Mart, "maar de overigen
kwamen vanzelf."
Een memorabel moment uit die 36 jaar is
de brand in de Oude Beurs, op een storm
achtige zondagavond. Tijdens schoon-
maakwerkzaamheden zag Mart iets flak
keren in de Oude Beurs. Hij ging nog even
door met zijn werk en toen hij weer op
keek, besefte hij dat er brand was.
Hij rende naar kapper Arie Laan en belde
aan terwijl hij riep: "Ik denk dat je buur
man in de brand staat" waarop deze ant
woordde: "Dat meen je toch niet!"
Een ander moment dat hij nooit meer
zal vergeten was toen er eens een klein
jochie de snackbar binnen kwam lopen en
zei: "Mijn vriendje ligt in het water!" Mart
rende naar buiten en wist de drenkeling
met een bezem naar de kant en uit het
water te halen.
De laatste dag
Diep onder de indruk en blij verrast was
Mart toen hij op zondag 18 december,
zijn laatste dag in de snackbar, door zijn
"klantenkring" werd gehuldigd waarbij
hij zelfs op de schouders ging. Hem viel
een denderend feest ten deel waarbij
ook een prachtig cadeau, een fotocame
ra, werd aangeboden. Mart heeft nooit
beseft dat hij in die 36 jaar, samen met
zijn vrouw Bea, een instituut, een begrip
was geworden. "Dat merk je niet, en dan
zo'n afscheid. Ongelooflijk", aldus Mart.
"We gaan even een patatje halen bij
Mart" is nu historie.
Henk Torenvlied
28
Kroniek no. 61, 2oe jaargang, 2012/1
