vader kon die jas niet missen en een nieuwe kon je in de oorlog niet kopen natuurlijk. Hij had de jas nodig als hij op zijn motortje naar de dorsmachine ging. Mijn vader vond het zo verschrikkelijk dat hij besloot om niets meer aan de deur te geven. Toen er weer een vrouw aanbelde zei mijn vader: "Nee, ik geef niks" en deed de deur dicht. Door het glas van de voordeur zag hij die vrouw zó naar beneden gaan. Mijn vader deed de deur weer open en daar lag ze, in elkaar gezakt. Haar doodzieke vader lag op een handkar, hij kon niet meer lopen. We heb ben de vrouw op de bank gelegd en haar zieke vader ook binnengehaald, ze zijn bij ons blijven slapen. We lapten ze op met schapenmelk, verdund. Want schapenmelk mooi met die ringen terug. Voor de terugweg naar Amsterdam kregen de vrouw en haar vader genoeg eten mee. Naderhand hebben we nog zo'n mooie brief van haar gekregen. Ze schreef dat wij hun redding zijn geweest en dat ze zo fijn ontvangen waren.' Tabak 'Mijn vader rookte veel. In de oorlog teelde hij zelf tabaksplanten, de bladeren regen we aan touwtjes en hingen we op zolder te dro gen. Daarna haalde je de nerven uit het blad en had je tabak. En zo rookte mijn vader een compleet psalmboek op - het papier daarvan was perfect geschikt als vloei. Ja, mijn vader rookte verschrikkelijk veel, dat is jammer, ik denk dat hij anders wel ouder was geworden.' sen er last van zouden krijgen. Ook kregen 'Vlak voor het einde van de oorlog werd de ze wat rijst en ik weet niet wat allemaal, polder onder water gezet. Op 17 april 1945, maar liefst zo licht mogelijk. ik zal het nooit vergeten. Toen de vrouw weer was opgeknapt vertelde Mijn broer Jelle was er al, hij is in 1944 ze dat ze bij een boer twee trouwringen, geboren. We reden met vier gezinnen op waarvan een heel mooie met een steen, ge- één paard-en-wagen de polder uit, naar ruild had tegen tarwe. Mijn vader zag hoe Abbekerk en konden alleen het hoogno- weinig tarwe ze had gekregen en werd toch dige meenemen, eten en wat kleren. Mijn zo kwaad. Hij ging naar die boer toe, zei: vader was er niet bij, die smerige rot Duit- "Ringen terug of ik sla je in elkaar" en kwam sers hielden hem zo lang mogelijk vast Kroniek no. 61, 2oe jaargang, 2012/1 Simon Bil aan het werk op een rupstrekker van de firma Meijer is nogal vet en we waren bang dat die men- Evacuatie

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek Historisch Genootschap Wieringermeer | 2012 | | pagina 19