maar ook agrarische tentoonstellingen in de
hal.
Een echte ambtenaar heeft hij zich nooit
gevoeld. Omdat hij volop plezier beleefde
aan zijn werk pakte hij alles aan. Vaak werd
hij gevraagd om openingen te verrichten van
exposities variërend van de vogelvereniging
tot die van de Fotoclub Het Derde Oog in de
kelder van het Domeinenkantoor. Ook bij
bijzondere sportevenementen was hij van de
partij. Een goede verstandhouding met de
wethouders leverde het nodige voordeel op.
Met Piet Terpstra bijvoorbeeld toog hij een
jaar lang elke maandag naar Kreileroord om
zitting te houden in het dorpshuis.
Omdat Ellermeijer ook deel uitmaakte
van landelijk overleg op het gebied van
sportaccommodaties maakte hij in Haarlem
kennis met een nieuwe type voetbal
kleedkamer met een kantine erbovenop. Dit
concept werd ook hier met enthousiasme
omarmd en gerealiseerd in Wieringerwerf en
daarna in Slootdorp bij CVW.
Indicatiecommisie
In het kader van de maatschappelijke
dienstverlening gaf Ellermeijer de aanzet tot
hetvormen van een brede indicatiecommissie
die bestond uitafgevaardigden van gemeente,
de artsen, Lelypark, maatschappelijk werk,
wijkverpleging en gezinsverzorging en de
directeur van Magnushof. De commissie
functioneerde uiterst doeltreffend waar het
ging om zorgaanvragen van bewoners die
niet meer zelfstandig konden wonen of voor
wie voorzieningen moesten worden getroffen
om zelfstandig te kunnen blijven wonen. Ook
indiceerde de commissie voor plaatsen in
verzorgingshuizen, waaronder Lelypark en
verpleeghuizen. Spijtig was het dat 'door de
politiek' de plaatselijke indicatiecommissie
moest wijken voor een regionale commissie.
Er viel echter niet te ontkomen aan de trend
alles samen te voegen tot een groter verband.
In dezelfde tijd kwam de Raad van Zorg.
Een belangrijke prestatie was de bouw
van voorzieningencentrum De Kroon in
Middenmeer. Het centrum voorzag in
faciliteiten en dagopvang voor ouderen.
Ondanks dat er veel gebruik van werd
gemaakt konden de faciliteiten niet
behouden blijven, mede doordat de provincie
de financiële steun introk.
Oude Beurs
In de tijd van Tonegido werd de beurszaal
in Middenmeer gebruikt voor de
toneeluitvoeringen. De zaal was er echter
geheel ongeschikt voor. Een blind paard
kon er volgens Ellermeijer geen schade
doen. De wens ontstond om dit gebouw
te renoveren en geschikt te maken voor
culturele evenementen. In 1974 werd een
commissie opgericht die kwam met een
eerste exploitatieopzet. Naast subsidie
- de gemeenteraad zegde honderdtwintig
duizend gulden toe - zou een flink bedrag uit
de gemeenschap moeten komen en garanties
voor eventuele tekorten. De Stichting Oude
Beurs werd opgericht en slaagde erin de
ontbrekende vijfenvijftigduizend gulden
uit diverse bronnen bij elkaar te krijgen. In
de jaren die volgden vond een groot aantal
Kroniek no. 58, 19e jaargang, 2011/1
inzending op een tentoonstelling voor lokale kunstenaars
