Mechanisatie was er nog niet. Het eind van de
oorlog werd een spannende tijd. Kremer had
voedsel voor onderduikers in het pakhuis
en kreeg vanuit het verzet de taak om de
boeren die aan de Industrieweg woonden
te waarschuwen als de polder onder water
zou worden gezet. Truus Kremer kan zich
nog goed herinneren hoe vreemden uit de
stad kwamen onderduiken. Ook de keer dat
haar man, samen met dokter Hoogkamer,
een nacht in het pakhuis heeft doorgebracht,
omdat ze zich onveilig voelden. Er waren die
dag mensen doodgeschoten.
Door de onderwaterzetting in 1945, werden
de woning en het pakhuis weggevaagd.
Kremer en zijn vrouw trokken tijdelijk in bij
haar ouders op Wieringen. Omdat daar al
meer vluchtelingen waren ondergebracht,
kwam het goed uit dat ze een woonboot
aangeboden kregen bij het Lutjestrand, waar
toen nog een haventje was.
Herbouw na de drooglegging bleek niet
eenvoudig. Bouwmaterialen waren schaars
en werden eerst beschikbaar gesteld voor
gebouwen waarvan nog een deel overeind
stond. Dat was het geval bij de gebouwen die
dichter bij de brug in Middenmeer stonden,
maar niet bij het
pakhuis van Kremer;
daar was weinig
van over. De stenen
van de ingestorte
muren zijn stuk voor
stuk afgebikt en
opnieuw gemetseld.
Ook werd dankbaar
gebruik gemaakt van
beschoeiingshout
dat uit het
Amstelmeer werd
getrokken. In het
pakhuis werden
twee noodwoningen
gebouwd. Eén voor het echtpaar Kremer en
één voorde pakhuischef met zijn gezin. Vanaf
begin zestiger jaren is, door meerdere malen
het pakhuis te vergroten, de opslagcapaciteit
regelmatig uitgebreid. De boeren kwamen
in plaats van met paard en wagen, voor het
eerst met trekker en wagen.
Concurrentie
Na de oorlog kwam de mechanisatie. Dankzij
de Marshallhulp uit Amerika kreeg het bedrijf
de beschikking over schoningsmachines
voor zaaizaad. De maaidorsers deden hun
intrede en dat had tot gevolg dat het graan
niet langer op het land bleef tot het droog
genoeg was, maar nagedroogd moest
worden met warme lucht van kolengestookte
kachels. Toen het graan niet meer in zakken
maar losgestort werd aangevoerd moesten
er grote silo's worden gebouwd. In 1968 zijn
de silo's gebouwd die nu nog in gebruik zijn.
De belangrijkste activiteit van het bedrijf
in die tijd was de schoning van zaaizaden.
Het betekende handel door heel Nederland
met een aantrekkelijke marge. De boeren
maakten gebruik van aangekocht zaad om
verzekerd te zijn van raszuiverheid en een
goede kiemkracht. In die tijd kwam een
20
Kroniek no. 57, iSe jaargang, 2010/3
Bouw loods Industrieweg 7, t.o. de bestaande loodsen
