Met de boot vanaf de Zeugweg op 17-4-1945 Een herinnering van Matie Koster-Hartland te Ommen Een neef van mijn Vader, Piet Hartland, lag met zijn vrachtschip in de tocht die langs onze boerderij aan de Zeugweg liep. Hij zou het stro laden, wat opgeslagen lag in onze schuur. Maar omdat er geruchten gingen over het 'moedwillig onder water willen zetten' van de Polder, zei Vader: Nee Piet, je zult nog even geduld moeten hebben, want ik vertouw het niet. Dus ging hij zitten schilderen op de lege koeienstal, want dat deed hij graag. Op een gegeven moment wist Vader het zeker en hebben ze met elkaar alle noodzakelijke goederen, zoals meubelen, slaapgelegenheid, kleding enz. enz. aan boord gebracht. Ik heb twee zussen, waarvan de middelste toen 2 jaar was, en mijn Moeder was in verwachting van onze jongste zus. Ik herinner mij, dat ik onder de hangkleding (jassen en kostuums) moest slapen. En onze kip die net kuikentjes had, stond op het dek in de loopren. De andere kippen had Vader in de schuur opgesloten, hoog op de strobalen, met veel voer erbij, hopende dat Het vee en ons paard gingen met onze buren, de fam. Vermaat mee, achter aan de wagens vastgebonden, richting Kolhorn. Daar zouden zij elkaar weer ontmoeten. Toen de dijk opgeblazen werd en het water steeg, zijn Vader en oom Piet nog teruggeweest naar ons huis om enige dingen op te halen, o.a. serviesgoed.-Het water stond al een meter in de huiskamer, en bij het openen van de kastdeur viel al het serviesgoed naar beneden, ('k heb er nog enige herinneringen aan.) Daarna steeg het water snel en voeren we over de landerijen richting Kolhorn. Onderweg moest Vader nog een keer van boord, het water in, omdat de boot vastgelopen was in het prikkeldraad wat om de weilanden stond. Ook de fam. Koops (wonend aan de Robbenoordweg 1) hebben we nog aan boord genomen, want zij konden niet meer op tijd wegkomen. Aangekomen in Kolhorn ging de loopplank uit.( Niet de loopplank opgaan hoor, want dan val je in het water!) Ik, eigenwijs, dacht: Ik kan toch ook op de mestplank lopen! Even daarna stonden er 2 meisjes op de walkant enKom je met ons spelen? Nu, de rest kunt u wel raden. Ik kopje onder, en een boze Pa en Ma toe. De volgende dag bracht de buurman de paardenwagen met het vee bij ons, en kon alles vanuit het schip op de wagen worden geladen, waarna we naar Schoorldam gingen. Daar werden we opgevangen door mijn Moeders broer en gezin, en het vee kwam bij de buurman van hen (boer) in de weide. Hier werd ik, op 19 april 1945 zes jaar. Nadat de Duitsers weggetrokken waren uit Schoorl, kwam het huis van mijn Opa vrij aan de Damweg, en zijn wij daar, na veel geschrob en geboen, gaan wonen. Dus mijn eerste schooljaar heb ik daar, bij de Molen in Schoorl, gevolgd. Opa Opa Koel; vader Jacob Hartland; moeder Hillie Hartland-Koel Zeugweg 12 Q68), Wieringerwerf Kroniek no. 56, 18e jaargang, 2010/2

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek Historisch Genootschap Wieringermeer | 2010 | | pagina 37