Met de boot vanaf de Zeugweg op 17-4-1945
Een herinnering van Matie Koster-Hartland te Ommen
Een neef van mijn Vader, Piet Hartland, lag
met zijn vrachtschip in de tocht die langs
onze boerderij aan de Zeugweg liep. Hij zou
het stro laden, wat opgeslagen lag in onze
schuur. Maar omdat er geruchten gingen
over het 'moedwillig onder water willen
zetten' van de Polder, zei Vader: Nee Piet,
je zult nog even geduld moeten hebben,
want ik vertouw het niet. Dus ging hij zitten
schilderen op de lege koeienstal, want dat
deed hij graag.
Op een gegeven moment wist Vader
het zeker en hebben ze met elkaar alle
noodzakelijke goederen, zoals meubelen,
slaapgelegenheid, kleding enz. enz. aan
boord gebracht. Ik heb twee zussen, waarvan
de middelste toen 2 jaar was, en mijn Moeder
was in verwachting van onze jongste zus.
Ik herinner mij, dat ik onder de hangkleding
(jassen en kostuums) moest slapen.
En onze kip die net kuikentjes had, stond op
het dek in de loopren. De andere kippen had
Vader in de schuur opgesloten, hoog op de
strobalen, met veel voer erbij, hopende dat
Het vee en ons paard gingen met onze buren,
de fam. Vermaat mee, achter aan de wagens
vastgebonden, richting Kolhorn. Daar zouden
zij elkaar weer ontmoeten.
Toen de dijk opgeblazen werd en het
water steeg, zijn Vader en oom Piet nog
teruggeweest naar ons huis om enige
dingen op te halen, o.a. serviesgoed.-Het
water stond al een meter in de huiskamer,
en bij het openen van de kastdeur viel al het
serviesgoed naar beneden, ('k heb er nog
enige herinneringen aan.) Daarna steeg het
water snel en voeren we over de landerijen
richting Kolhorn. Onderweg moest Vader nog
een keer van boord, het water in, omdat de
boot vastgelopen was in het prikkeldraad
wat om de weilanden stond. Ook de fam.
Koops (wonend aan de Robbenoordweg 1)
hebben we nog aan boord genomen, want zij
konden niet meer op tijd wegkomen.
Aangekomen in Kolhorn ging de loopplank
uit.( Niet de loopplank opgaan hoor, want
dan val je in het water!) Ik, eigenwijs, dacht:
Ik kan toch ook op de mestplank lopen! Even
daarna stonden er 2 meisjes op de walkant
enKom je met ons spelen? Nu, de rest
kunt u wel raden. Ik kopje onder, en een boze
Pa en Ma toe.
De volgende dag bracht de buurman de
paardenwagen met het vee bij ons, en kon
alles vanuit het schip op de wagen worden
geladen, waarna we naar Schoorldam
gingen. Daar werden we opgevangen door
mijn Moeders broer en gezin, en het vee
kwam bij de buurman van hen (boer) in de
weide. Hier werd ik, op 19 april 1945 zes jaar.
Nadat de Duitsers weggetrokken waren uit
Schoorl, kwam het huis van mijn Opa vrij
aan de Damweg, en zijn wij daar, na veel
geschrob en geboen, gaan wonen. Dus mijn
eerste schooljaar heb ik daar, bij de Molen in
Schoorl, gevolgd.
Opa Opa Koel; vader Jacob Hartland;
moeder Hillie Hartland-Koel
Zeugweg 12 Q68), Wieringerwerf
Kroniek no. 56, 18e jaargang, 2010/2
