smms
komt naar me toe, haalt een pistool uit zijn
binnenzak, gaat tot op veertig cm. voor me
staan, richt het pistool op mijn gezicht (ik zie
het gaatje van het pistool nog steeds), en
vraagt: "Kan je dat niet wat netter vragen. We
zijn toch allemaal Nederlanders?" Ik zal het
ongetwijfeld heel netjes gevraagd hebben en
hij zal ongetwijfeld de tijd hebben gezegd,
maar die is niet tot me doorgedrongen. Hij
fietste verder en ik ging met de angst in
Bovenste rij v.l.n.r.
KI. Verlaat, Pe Beers, Piet Ruijter (Pzn),
Evert Huiberts, Piet Laan
Onder: Piet Noordeloos, Henk Dudink,
Jac. Verlaat
mijn lijf dat hij terug zou komen weerverder.
Waarschijnlijk is het iemand geweest die in
de oorlog verschrikkelijk fout is geweest, al
was het alleen maar door dit optreden.
Op Zwaagdijk aangekomen was het einde in
zicht, van de Tuinstraat tot de boerderij van
opa was niet zo ver meer. Echter, ter hoogte
van (oom) Jan Ruijter de timmerman komt me
de dorpsomroeper tegemoet. Later leerde ik
de man kennen als Piet Bosman, barbier en
werkzaam bij Drechterland. De volzin die
Bosman omriep staat per letter gegrift in
mijn geheugen, nl.: "Op last van de Duitse
overheid wordt bekendgemaakt
dat de polder De Vier Naarder
Koggen binnen 24 uur onder water
gezet zal worden. Zegt het voort."
Waar de Vier Noorder Koggen
waren wist ik in die tijd niet, maar ik
begreep wel dat dat in de onmiddel
lijke omgevingmoestzijn.Heteinde
van de tocht was zo dichtbij en dan
die mededeling. De gedachte dat
ik nu weer verder moest werd me
teveel, m' n weerstand was totaal
gebroken en ik ben huilend naast
de koe op de weg gaan zitten.
Het hoopje ellende is daarna door
twee vriendelijke Zwaagdijkers
naar opa gebracht. Ik ben de
mannen, wie het ook waren, nu
nog dankbaar. Het water is daar
gelukkig niet gekomen, en opa, zo
bleek later, woonde aan de goede
kant van de dijk.
Bijzonder was dat de vermoeidheid
door de emotie en het lang
onderweg zijn weer snel weg was.
Ik denk nog steeds dat dat kwam
door de "heerdkoeken" met boter
en suiker. Uit het feit dat tante
Lies die aan het bakken was,
maakte ik op dat "de anderen"
ook gearriveerd waren. De tijd bij
opa Neefjes, meen ik, duurde tot de koeien
op stal moesten. We sliepen met het hele
kroost op de koestallen, er waren gordijnen
16
Kroniek no. 55, 18e jaargang, 2010/1
