Zwaagdijker tegen wil en dank. (door Piet Ruijter)
In 2001 schreef Piet Ruijter over zijn ervaringen m.b.t. de onderwaterzetting en de
gedwongen verhuizing naar Zwaagdijk. Dit verhaal werd toen gepubliceerd in het Jaarboek
2001 van de Werkgroep "Den Swaegh Dyck". Hoewelzijn herinneringen deels over de tijd in
Zwaagdijk gaan, leek het ons aardig dit verhaal (met zijn toestemming uiteraard)
af te drukken in De Kroniek.
Eigenlijk heeft dit verhaal weinig te maken De reeds terugtrekkende Duitse bezetter
vond het nodig om alsnog de dijk van de
Wieringermeer op te blazen en zo de polder
onder een alles vernielende drie meter diepe
laag water te laten verdwijnen.
Het bericht dat dit ging gebeuren bereikte
ons 's morgens om een uur of zeven en ging
van buur tot buur, er waren immers nog maar
weinig mensen met telefoon.
Ik weet nog goed dat er veel onduidelijk
was. Met name over wanneer de dijk er aan
zou gaan en hoeveel tijd we kregen om de
polder te verlaten. Ons gezin bestond uit 15
personen en om te evacueren hadden we 1
paard en 1 wagen. Alleen het hoognodige
kon dus worden meegenomen. Er moest dus
handelend worden opgetreden. Duidelijk
was wel dat we naar opa (Piet) Neefjes
moesten. (Mijn moeder was zijn oudste
dochter). Tegenwoordig (in 2001 dus) wordt
de boerderij bewoond door Henk Sijm.
met de historie van Zwaagdijk. Toch is het
al 57 jaar (inmiddels 65 jaar, PPM) geleden
dat ik Zwaagdijker werd en dat tegen wil en
dank.
Het was WO II. Nederland leefde onder de
Duitse bezetting. De familie Ruijter woonde
in Blokker, waar ik op 25 februari 1930
geboren ben. In 1942 kreeg vader Ruijter een
bedrijf in de Wieringermeer. Om dat feit in de
tijd te zetten; het was bijvoorbeeld een jaar
nadat de Zwaag"dijk" was afgegraven en
met de grond de halve Weel werd gedempt.
1942 was ook acht jaar voor de bouw van de
huidige R. K. kerk. Zo is het misschien wat
duidelijker over welke tijd we het hebben en
dat het al heel lang gelden is. Historie dus.
Dit verhaal begint op 17 apriii945, twee en
halve week voor de bevrijding.
Kroniek no. 55, 18e jaargang, 2010/1
De boerderij voor de onderwaterzetting;
de koe is duidelijk te zien
