Carnaval in de Wieringermeer
Kroniek no. si, 16e jaargang, 2008/3
(Tussendoor verhalen van "ervaringsdeskundigen".)
Oorsprong van het carnaval
In de Middeleeuwen vonden in heel Europa
carnavalsfeesten plaats die zich kenmerkten
door maskerades, optochten en een uit het
volk gekozen schertskoning die enkele dagen
mocht heersen. Dergelijke rituelen kwamen
al voor in het oude Babyion, in Mesopotamië
en Egypte, bij de Grieken, Romeinen en
Germanen. Veelal werd bij het wisselen van
de seizoenen gefeest en zo was carnaval dus
oorspronkelijk een lentefeest.
De kerk zag al dat heidens gedoe met lede
ogen aan, maar zag kans er een religieus
tintje aan te geven; zo ontstond het feest
van Vastenavond en daaraan voorafgaande
het enkele dagen durende carnavalsfeest.
Vastenavond was daarbij het eetfestijn
op de vooravond van de vastentijd, de
periode van Aswoensdag tot Pasen. Onder
invloed van de Reformatie in de 16e eeuw
verdwijnt de openbare vastenavondviering
en zelfs in het katholieke zuiden neemt
de deelname aan het feest af. Pas na 1800
ontstaan met name in Limburg en Noord-
Brabant carnavalsverenigingen en komt
het carnavalsfeest weer terug. De meeste
verenigingen echter dateren van na de
Tweede Wereldoorlog. Vooral in de jaren 60
overschrijdt het carnaval de "grote rivieren"
en momenteel komt men in alle provincies
carnavalsverenigingen tegen die zich actief
inzetten voor de organisatie van het feest.
Overigens heeft het nog voor weinig mensen
de katholieke betekenis en is het meer de
ultieme gelegenheid om ongestraft uit het
dagelijkse keurslijf te springen. Daarbij is het
nog steeds de gewoonte om zich te verkleden
en/of te vermommen, dè manier om even
"iemand anders" te zijn.
In de Wieringermeer wordt binnenkort 55
jaar carnaval gevierd, een goede aanleiding
dus om eens na te gaan hoe dat in de polder
is ontstaan en misschien ook wel om de zin
ervan te ontdekken.
Voor het eerst in 1955
Vlak na de oorlog wordt het katholieke DWO
(Door Water Ontstaan) opgericht en een
van de onderdelen is DWO-dans. In 1955
komen enkele jongens op het idee om een
carnavalsdansavond te organiseren. In de
gauwigheid wordt een Raad van Elf, toen nog
maar 5 man, gevormd, er wordt een Prins
gekozen (Piet Bergmans alias Pierre I), de
zaal van Hotel Smitwordtversierd, en ziedaar,
het carnaval in de Polder is begonnen. The
Dolonans is de eerste muziekgroep die zijn
medewerking aan het carnaval verleent. In
de jaren erna komt een voltallige Raad van Elf
en ook een speciale carnavalseditie van het
DWO-blad met de naam "Koerier der Zotheid"
met de oproep om vooral "gecostumeerd" te
komen. Ook de ouders zijn van harte welkom
en zijn inderdaad vrij massaal aanwezig
geweest.
De heren kunnen zich omkleden in Domi
achter de RK-kerk en de dames onder het
toneel in de zaal van Hotel Smit. In de
hoek van de zaal is jarenlang een winkeltje
waar je maskers, toeters, feesthoedjes en
dergelijke kunt kopen. Bij de entree wordt
je gecontroleerd op lidmaatschap en om
kwart over 8 worden de deuren gesloten,
want om half 9 is de feestelijke binnenkomst
van de Prins. Vlak nadat de zaterdagavond
er als feestavond bijkomt wordt in 1971 de
geheel zelfstandige carnavalsvereniging De
Meerkoetelaars opgericht en wordt tevens
besloten het Carnavalsblad op alle adressen
in de Wieringermeer te bezorgen, m.a.w.
carnaval is nu voor iedereen. Ook worden
onderscheidingen op het gebied van Cultuur,
17
