gedropt werden naar de opslagplaatsen in de Wieringermeer vervoerde. Dit gebeurde deels per paard en wagen en ook per tuindersvlet, dus over water. Ze werden bij ons schoongemaakt (ontvet) weer in elkaar gezet en later naar diverse verzetsgroepen in Noord-Holland gedistribueerd. Maar door de grote aantallen Duitse militairen die over de Afsluitdijk terugtrokken en door de Wieringermeer verder Noord-Holland ingingen is gelukkig de "OPERATIE' om in actie te komen afgeblazen. Het zou een bloedbad geworden zijn Toen om 12.20 uur de dijk opgeblazen werd zijn de jongens die in de Wieringermeer woonden naar huis gegaan om daar hun eigen familie bij de evacuatie te gaan helpen. Hun wapens konden ze overdag niet meenemen en ze moesten deze noodgedwongen achterlaten. De rest zou als het donker werd, naar het "Oudeland" uitwijken en zoveel mogelijk van die wapens meenemen. De rest van de wapens die niet door het vijftal dat achterbleef meegenomen zou kunnen worden is op de zolder in de schuur onder het hooi gestopt. Op die 17e april beleefden we nog enkele benauwde ogenblikken. Want omstreeks een uur of zes kwam er een tiental van de terugtrekkende Duitse militairen het erf op gefietst. De Oudelanderweg was geen doorgaande route verder Noordholland in. Ze kwamen echter alleen maar vragen om wat eten en drinken. Water was er genoeg, de waterleiding was nog intact. En van nood hebben we ze ook maar wat van het eten gegeven wat eigenlijk bestemd was voor de jongens van het verzet. Deze hadden de Duitse militairen gelukkig ook zien aankomen en waren met medeneming van al hun wapens en ander belastend materiaal ondergedoken in een perceel koolzaad, dat gelukkig vlak aan het erf grensde. Siem en ik hebben ons best gedaan om de Duitsers vóór op het erf aan de praat te houden. Met wat ULO-Duits gelukte ons dat gelukkig wel. De boerderij droeg de naam 'BEATRIXHOEVE". Eén van de Duitsers vroeg wat die naam betekende. Ik wilde een vaderlandslievende daad stellen door te zeggen dat het de naam was van een Prinses van ons Vorstenhuis. Maar volgens m~ n broer heb ik niet gezegd, Unser Furstenliche Hause maar het Furchtenliche Hause, het "Vreselijke Huis". Tot onze grote opluchting vertrokken de Herren "Mit Vielen dank Fur das Essen und Trank". En we konden de koolzaadbewoners zeggen dat de kust weer veilig was. Maar ook dat de voor hen bedoelde pannenkoeken voor een deel in verkeerde magen terecht waren gekomen. De volgende morgen waren alle achtergebleven "Verzetslieden", waaronder nrT n broer Jan, met medeneming van hun wapens vertrokken, "s Avonds hebben we nog verschillende verrijdbare landbouw-werktuigen naar de dijk gereden en daar boven op achtergelaten. De mannelijke bewoners zijn de nacht van 17 op 18 april op de boerderij achter gebleven. Geslapen op geïmproviseerde bedden, want het meeste van de inboedel was al weggebracht. De volgende morgen stonden de sloten al vol met water. Op verzoek van broer Jan - bij de illegaliteit bekend onder de naam JAN DE RIJDER - hebben Siem en ik een 2 tal tuindersvletten opgehaald, die door het "VERZET" gebruikt werden voor wapentransport via het water. Deze lagen in de Nieuw Almersdorpertocht tegenover onze boerderij. Door de volgelopen sloten konden we ze tot vlak bij de boerderij brengen. Ook deze ochtend is er Het water stijgt 34

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek Historisch Genootschap Wieringermeer | 2005 | | pagina 36